Op de cassetjes

Ik was 16 en nam de moeilijkste beslissing van mijn leven, althans op dat moment. Ik was de Duitse taal grondig beu en nog twee jaar ploeter...

Ik was 16 en nam de moeilijkste beslissing van mijn leven, althans op dat moment. Ik was de Duitse taal grondig beu en nog twee jaar ploeteren op verbuigingen zag ik niet zitten. De overstap naar een klas met jongens, ocharme twee jongens, zorgde voor slapeloze nachten. Maar ik ontmoette er ook meisjes die vonden dat die jongens zich niet moesten aanstellen en hen zonder problemen op hun plaats zetten.


Ze leerde me dat je Bram Vermeulen en The Smiths goed kan vinden. We discussieerden over teksten en spoelden cassetjes terug om nog eens te luisteren. 

Al jaren wil ik Morrissey aan het werk zien. Ik volg hem maar meer uit de verte maar zijn soloplaat The ringleader of the tormentors is hier echt grijs gedraaid voor de cd in de hoop werd opgeslokt. Ik moet dringend die nog eens opleggen.


We zagen het concert van op het balkon, wat betekende dat we heel duidelijk de dynamiek van het publiek zagen. De zanger loste al mijn verwachtingen in, tenzij misschien dat ik meer commentaar van hem tussen de nummers had verwacht. Maar de zaal was zo enthousiast en schreeuwde zich de ziel uit het lijf. En oh boy, dat was ook wel de moeite, de discussie over het hemd van de zanger werkte serieus op de lachspieren. 

You Might Also Like

0 reacties