Door mijn tranen

"Oooooooo. Je was echt verliefd op hem." Door mijn tranen kijk ik naar het scherm. Ja, denk ik. Dat kun je wel zeggen. Hij hee...

"Oooooooo. Je was echt verliefd op hem." Door mijn tranen kijk ik naar het scherm. Ja, denk ik. Dat kun je wel zeggen.


Hij heeft me eerder mee gevraagd naar iets waarvan hij weet dat ik het leuk zal vinden. Cultuur en al. Maar het was nogal last minute en paste niet echt. Het had me wat verrast, normaal spreken we gewoon met ons tweetjes af. 
Maar ja, we konden wel wat praten. Blijkbaar voelde hij dat er iets scheelde toen ik het vroeg want de gewone opmerkingen zijn achterwege gebleven. Ik leg hem de situatie uit, voor zover dat kan via korte berichten. 

"Hmmm, misschien moeten jullie het toch nog eens proberen?"

Ik zucht terwijl ik het lees. Was het maar zo simpel, denk ik soms. Ik probeer een antwoord te formuleren. 

"Ok, dan is het gewoon de verwerking die wat meer tijd nodig heeft."

Op amper twee berichten verandert hij compleet van richting. Ik ken niemand die zo nuchter en praktisch is. Als ik vraag hoe zijn dag was, krijg ik waar hij was als antwoord en ik weet wanneer de vuilbakken worden buitengezet. 

Hij hangt een labeltje aan mijn tranen, zet een stempel op de kaart en rommelt in een lade op zoek naar eenremefie. Geconfronteerd met de situatie zijn er duidelijk maar twee opties, als de eerste wordt geschrapt, komt hij van A tot B of zelfs C via de kortst mogelijke tijd. 

Hij doet me weer lachen, zoveel nuchterheid. Daar kan deze dramaqueen niet tegen op.

You Might Also Like

0 reacties