Van schelpjes

"We zitten hier goed he?" De man naast mij stelt me de vraag alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik nam gewoon de volgen...

"We zitten hier goed he?" De man naast mij stelt me de vraag alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik nam gewoon de volgende stoel in de rij. De zaal loopt langzaam vol. "Niet te dicht en toch dicht genoeg." Alsof hij het belangrijk vind dat ik een goede plek heb. De vertrouwdheid waarmee hij me aanspreekt brengt me van de wijs. Het gebeurt niet zo vaak dat er gepraat wordt zo voor een voorstelling, vaak komen mensen ook met twee of meer. Maar zo bij een theaterfestival is de sfeer toch wat anders. Daarstraks raakte ik ook aan de praat met een vrouw die in haar eentje naar de voorstelling komt, gewoon omdat ze er zin in heeft. Ik merkte al bekende gezichten, ook aangespoeld na de feesten aan de zee met een blijvende honger.

We praten wat over de voorstelling die hij al zag, waarom we deze voorstelling kozen en wat we er van verwachten. Na de eerste golf van verbazing merk ik dat ik dit best fijn vind. Nochtans had ik niet het gevoel dat ik hier alleen was. Hij heeft mijn muur van veilige afstand houden zonder dat ik het merkte omzeild en ik merk bij mezelf dat ik er wat lastig van word. Ik reageer stroever dan zou moeten, terwijl ik ook snak naar dit soort gesprekken.

Na de voorstelling praten we nog even na. Hij zegt dat het aangenaam was en ik kan niet anders dan hem gelijk geven. Hij stelt niet voor om nog iets te gaan drinken en enerzijds vind ik dat spijtig, anderzijds is het een opluchting. Ik heb geen zin in de holle woorden of de niet gemeende complimenten. Mijn lijf blokkeert bij elke vorm van aanraking of toenadering en ik bijt op mijn tanden om te kunnen glimlachen. Misschien zien we elkaar straks of morgen op de volgende voorstelling, zegt hij nog en ik knik. Soms voelt mijn schelp toch als de meest veilige plek, ook al wil ik er ook wel weer uit.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Ik zou meteen verstijven moest iemand me zo aanspreken. Als ik al eens alleen zoiets zou doen. Fijne mijmeringen die je hier neerpent. En een van de komende jaren wil ik ook naar TAZ, het klinkt zo zalig...

    BeantwoordenVerwijderen