Ik kocht het boek in het Paard van Troje op een zondagochtend. Zo ergens in de blok of de examens, toen ik daar wel vaker kwam als ik nog iets lekker nodig had uit de delhaize. En ik beloofde mezelf, straks... En straks was dan na de examens en de thesis. 

Gisteren trok ik op uitstap en ik dacht om voor de verandering ook eens een boek mee te nemen. Ik heb zo veel gelezen de afgelopen weken, maar ik snakte naar wat andere literatuur. Het lukte me 's avonds niet om nog een paar bladzijden te lezen, wel boek ik ook probeerde. En in plaats van die van het nachtkastje mee te nemen, werd het de nieuwe Michel Houellebecq. 

Voor alle duidelijkheid, ik heb geen problemen met de misogyne kantjes of zijn provocaties. Ik ben een fan! 

Waarover gaat het? 

Een professor aan de Sorbonne, groot kenner van het oeuvre van Joris-Karl Huysmans, ziet zijn land in 2022 aan de vooravond van de presidentsverkiezingen steeds verder polariseren: een burgeroorlog lijkt onvermijdelijk. De traditionele partijen zijn uitgespeeld, de strijd gaat tussen het Front National en de Fraternité musulmane (Moslimbroederschap).

Wat vond ik er van?

En onderworpen heeft me een beetje het gevoel dat ik bij Elementaire deeltjes heb. Twee keer moeten lezen of hij dit nu echt geschreven heeft. Knikken van herkenning, en zelfs twee keer luid lachen. De taal is niet omfloerst maar heel direct en welbespraakt. Naar mijn gevoel zit er wat minder sex in, en daardoor is hij misschien zelfs ook wat gematigder naar de vrouwen. Ik vind dat hij vooral streng is voor het hoofdpersonage. Doorheen het boek lezen we de literaire ideeën en complottheorieën en ik moet zeggen, het leest als een trein. Ik heb het boek op één dag uitgelezen. En ja, ik heb nog andere dingen gedaan die dag, maar dat vertel ik morgen wel. 

Zou ik het aanraden?

Moeilijke vraag. Ik weet dat dit het soort boeken zijn die niet iedereen liggen, een beetje zoals je voor of tegen Brusselmans bent, waarmee ik niet wil zeggen dat Houellebecq en Brusselmans iets gemeen hebben, tenzij misschien het feit dat je voor of tegen bent. En beide toch ook niet zo gekend zijn voor hun vrouwenliefde, of juist wel, maar niet in de meest romantische zin van het woord. Het is alleszins niet het boek waarin veel gebeurt, veel introspectie en reflectie. Ik ben een fan, quoi!