Mijn stad maakt zich klaar. Het miezert een beetje, terwijl de podia worden opgezet, kabels klaargelegd, drank aangesleept,... Fantastische mensen maken overzichtelijke schema's voor straattheater, ticketjes zijn besteld, telefoonnummers uitgewisseld, het programma nog eens bekeken, een tafel met vrienden gereserveerd. Ik ken mijn favoriete pleinen, weet wie me nog wel eens zou kunnen verrassen. De voornaamste zangers en zangeressen staan in mijn agenda, als optie. Want het blijft wachten op de weergoden en op de bots kan alles nog. Ik moet nog boodschappen doen en wat klusjes als de was etc. Ik besefte dat die zanger met zijn gitaar dit jaar niet op een plein staat. Ook al heeft hij een fantastische singel met de zesde staatshervorming in. De feesten waren ooit het begin van ons verhaal, daar op het plein, met die zanger en zijn gitaar. Voor het eerst is hij er niet en wordt dus echt wel een bladzijde omgeslagen. En omdat sommige dingen nooit veranderen vraagt iedereen ondertussen wanneer beginnen die feesten nu? En of het niet lastig is om in Gent te wonen en hoe ik dat denk te combineren met mijn thesis. Vanochtend besefte ik dat vanavond mijn laatste vrije avond is. Voor de komende vier avonden heb ik een ticketje op zak...