Goh, zei de man toen hij mijn bon aan nam. "Ja, hij heeft lang op de frigo gehangen," haalde ik mijn schouders op. Inspirations van Dries Van Noten loopt bijna ten einde. Maar toen ik met mijn neus in de boeken zat, nam ik me voor om leuke dingen te doen de weekends nadien. Ik bekeek mijn agenda en boekte een hotel. Ja, in Antwerpen, gewoon omdat het kan. 

En het kon niet beter vallen. De voorbije week kondigde zich als extreem druk en onvoorspelbaar aan, werkgewijs dan, maar tegen dinsdagmiddag leek dat wel mee te vallen. Maar de oorspronkelijke bedoeling om op vrijdagmiddag al te stoppen had ik zelf al onmogelijk gelaakt door zelf een vergader te accepteren. Ik probeerde vroeg te vertrekken en dat lukte eigenlijk wonderwel. Al bleek ik niet meteen goed voorbereid. Gelukkig is er het lijstje hotspots van Eva (byevamaria.blogspot.com) en sta me toe om te zeggen dat die uitgever zich vergist door geen tips voor uitjes toe te voegen.

Bij Nueva era schotelden ze me een fantastische linguini met schelpjes voor op een achtergrond van Eros Ramazotti en met een limoncello van het huis. 

Ik sliep als een roos en meteen het bewijs dat die werken aan me vreten, ook al probeer ik het me niet aan te trekken. 

Op zaterdag ging ik bij Tinsel ontbijten. Het was er druk en ik denk dat dit ook meteen de reden is dat mijn wentelteefjes en koffie niet synchroon waren. Maar het moet gezegd, heel vriendelijk personeel dat me simpelweg de bank wees toen bleek dat ik alleen wat klutters op zak had.

En lekker! Eentje om te onthouden voor volgende winter als ik kom workshoppen. En wat een zalige buurt, en stil zo vroeg op de ochtend. 

Ik was te vroeg om een kijkje te gaan nemen en had ook geen geduld om een kwartiertje te wachten. En het idee om zeker op tijd terug te komen mislukte grandioos (spoiler). Ik stapte verder naar de Nationalestraat met de nodige tussenstops.

Bij Julija stonden vreemd genoeg nog twee grote bobijnen Duvet d'anjou van La Droguerie met eigenlijk mijn naam op. Voortaan is Rijsel weer de dichtste plek om voorraad in te staan. Er stonden nog kleinere bobijnen en bolletjes.... Maar dit was echt mijn kleur. 

Het is quasi onmogelijk om deftige foto's van de tentoonstelling te nemen. Ik ben vooral fan van zijn klassiekere stukken, vaak in zwart en met mooie details. Maar de meer excentrieke stukken kunnen me minder bekoren. Ook al is het vakmanschap.

Hoewel ik me voorgenomen had uit de buurt van de Meir te blijven raakte ik er toch verzeild. 's Avonds liep ik op basis van Eva's lijstje naar de Sint-Jorispoort. Ik heb het me niet beklaagd. Life is An art...