Au suivant

I. "Maar waarom? Wanneer vind jij een goede man? Je verdient dat." Ze begint in gedachten al de mannen in haar omgeving te overl...

I.

"Maar waarom? Wanneer vind jij een goede man? Je verdient dat." Ze begint in gedachten al de mannen in haar omgeving te overlopen. Ik hou haar tegen, ik steek mijn hand op. Ik schud het hoofd. "Nee, ik ben daar nog niet. Ik kan nu nog niet opgeven." We zijn twee weken ver en staan met een glas op een plein. Ik heb haar net verteld waarom ik hier alleen sta en dat ik het niet goed meer weet. Zo allemaal. Er is nog niks beslist, alles ligt nog open, maar de twijfel is gezaaid. "Ja, maar..." Ik haal alle rationele elementen aan, dingen die hij zei, dingen die ik zei, gedachten, vragen.

II.

Hij probeert me iets duidelijk te maken. We hebben niet de gewoonte om het over emoties te hebben, maar voor deze keer maken we een uitzondering. "Je kent X. Hij is knap, sympathiek,... en vermoedelijk de ideale schoonzoon." We lachen, waarom komen we altijd op hem terug uit. Hij is onze gemeenschappelijke connectie maar dat is al weer jaren gelezen. "Ik denk dat hij een goede echtgenoot is, maar..." hij twijfelt, "ik denk dat hij geen goede partner is." Ik frons, hij haalt de schouders op en we lachen terwijl we van ons glas drinken.

III.

We zitten op het terras waar we wel vaker zitten, ook al is het nog winter. "Maar is er dan geen nieuws?" Ze dringt aan. "Ja, maar..." Ik schud het hoofd. Ik ben hier niet klaar voor. Ik vertel haar over die gast van vroeger. Hij wou zich niet binden, wat wij hadden was perfect en nooit, oh nooit wou hij kinderen. Van op zijn facebook lacht zijn vijfjarige dochter me toe en zijn berichten zijn foto's van knutselwerkjes of verkleedpartijen. Ik was er bij toen ze aan de praat raakten en achteraf zou hij me vertellen hoe geweldig ze was, en zou ik zeggen dat hij verliefd was, wat hij zou ontkennen. En dan is er die andere facebookvriend. Hij kwam terug naar Gent en stond met zijn hart in zijn handen wat verloren. En toen ik vroeg wie zij was, was zij gewoon iemand met wie hij soms schreef, niks bijzonders. Nu is ze de moeder van zijn twee kinderen. "Dat zijn de twee van wie ik het zeker weet, maar ze zijn niet de enige.... Ik wil voor Ă©Ă©n keer de volgende zijn, degene bij wie ze wel blijven. Voor wie ze het wel over hebben, om die zogenaamde principes opzij te zetten, voor wie dat wel de moeite is..." Mijn stem breekt.

You Might Also Like

3 reacties

  1. Zo herkenbaar, dat laatste. Mooi geschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. sorry , ik las dat hier zondag.. en nog steeds weet ik niet wat te antwoorden !

    dikke knuffel !

    mooi verwoord ..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel mooi geschreven. Dikke knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen