De liefde

  Ik had het uit een oude Knack gescheurd, een boekentip ergens in een rubriek. Het ging over Stockholm en was echt gebeurd. Het ging ook...

Ik had het uit een oude Knack gescheurd, een boekentip ergens in een rubriek. Het ging over Stockholm en was echt gebeurd. Het ging ook over homo's en toen de ziekte nog niet gekend was. En het waren drie boeken. En een absolute aanrader, zei de Knack. Dit waren zo mijn zoektermen toen ik op de boekenbeurs dankbaar van de wifi gebruik maakte. Het snippertje was ik kwijt, de naam wist ik natuurlijk niet meer en het was ook pas ter plaatse dat ik weer aan het stukje tekst dacht en besloot om eens op zoek te gaan. 
Aangezien het uitgegeven was bij Uitgeverij De Geus leek dat een logische stand om te zoeken, want het boek moet ergens van het late voorjaar geweest zijn, aangezien de Knack van de zomer was. Tussen de vele Skandinavische vertalingen vond ik het niet. Wel het vervolg op Pelle Sandtrak. Dus verdween die ook al in mijn mandje en vroeg ik het aan de dame. Ze wist meteen waar ik het over had, keek nog eens in haar computer en hielp dan met zoeken. Het was rustig op de stand, iedereen stond aan te schuiven voor Jeroen of Pascale in die zaal en dus babbelden we wat. Over boeken, over haar autistisch zoontje en we besloten met "ga het in de Limerick halen". 
"De liefde" van Jonas Gardell deed er niet meteen een belletje rinkelen. "Zeg je nu enkel de titel of ook de auteur?" Tot zover de absolute aanrader van de Knack en de prijzen die de man heeft gewonnen. Maar het boek werd besteld en ik kon het al snel gaan afhalen. 

Rasmus en Benjamin ontmoeten elkaar in Stockholm. Ze zijn beiden verhuisd en hebben hun familie achtergelaten, op zoek naar de vrijheid, geconfronteerd met onzekerheid en eenzaamheid. De achterflap heeft het over een bruisende homoscene, maar ik vond dat eigenlijk tegenvallen. Een handvol cafés en bars, waarin ze op zoek gaan naar zichzelf en de ander. Nu gaat het gebeuren, klonk doorheen de tekst. Je proeft gewoon de opwinding. 
Van bij de eerste hoofdstukken weet je dat Rasmus en Benjamin elkaar zullen tegenkomen, maar het duurt tot de laatste hoofdstukken eer het echt gebeurt. Ondertussen leer je hen beter kennen en krijg je ook een duidelijk beeld van de stad. Tussen de fictie van de ontmoeting en de ontdekking hoor je een verhaalstem als uit een documentaire uitleggen wanneer homosexualiteit in Zweden niet langer als een psychische ziekte werd beschouwd (1979), hoe de overheid in 1983 weigert om de 'homoziekte' te bespreken omdat men overtuigd is dat die ziekte een Amerikaans fenomeen is dat Zweden nooit zal bereiken terwijl enkele maanden later de eerste doden in Zweden vallen, de vele namen, de vreselijke behandeling in het ziekenhuis,... 
Ik heb het boek enorm graag gelezen, een echte aanrader wat mij betreft. Ik was een paar keer verontwaardigd, wat ik wel vaker ben als ik hoor hoe andere landen over homohuwelijken denken of er tegen op straat komen. Om de één of andere reden associeer ik Zweden toch altijd met een vooruitstrevend land, maar voor het homohuwelijk was het er wachten tot 2009, terwijl dit in België al in 2003 was. In Nederland werd het "psychisch" label al in 1973 verwijderd voor legerdienst, handelingen werden vanaf de jaren zestig al uit de illegaliteit gehaald. De auteur weet op een treffende manier de juiste snaar te raken, er zijn de gevoelige momenten, de puur informatieve momenten en ook de soms harde momenten. Hoewel je perfect weet welke richting het uit gaat, blijf je lezen en blijf je verbaasd worden door de auteur. Hij mixt de ontmoeting van de twee jonge mannen met scènes uit het hospitaal en wetenswaardigheden. Het zijn niet de grote uitbundige verhalen, maar eerder alledaagse verhalen van mannen die door de stad lopen, denken aan hun familie, met zichzelf worstelen en ja, sex hebben met andere mannen. Ik las elke avond een paar bladzijden, althans dat was de bedoeling, het werden er vaak veel meer. Het tweede boek is besteld en ook hier weet je alleen al door de titel "De ziekte" perfect welke richting het uit gaat. De scène is gezet, de personages zijn gekend. 

You Might Also Like

0 reacties