Coffeebar knitter

Toen Colours of Shetland van Kate Davies uitkwam was er geen twijfel. Die en die en ook wel die zou ik maken. Ik bracht Jamieson & Smith...

Toen Colours of Shetland van Kate Davies uitkwam was er geen twijfel. Die en die en ook wel die zou ik maken. Ik bracht Jamieson & Smith mee uit Dublin en ook in Edinburgh murwde de wol zich in mijn handen. Halvelings had ik wel al een trui gekozen: de Stevenson sweater. 

Een trui met korte mouwen met kleurwerk, maar niet zo heel moeilijk. Alleen dat geel was niet mijn ding. Maar zomaar andere kleuren kiezen, was niet zo simpel, vond ik. Gelukkig waren er al wat ravelry projecten om inspiratie op te doen.

In Edinburgh ging ik elke namiddag wel ergens thee drinken, met iets zoets. Of koffie... Of twee keer...

Ideaal om al eens te bladeren in een boekje. Of iets op te zetten...

Het werd de Stevenson sweater, herdoopt tot Coffeebar knitter in een mooi blauw van Jamieson & Smith. Ribben gaat zo traag, en hier was er veel nodig. Dus veel koffie...

Het ging mee op de trein, over en weer deed ik van recht en averechts.

De witte bol zat lang te wachten.
Maar eens ik met de kleuren begon ging het vooruit. Amper zes rijen en het is moeilijk om neer te leggen. Toch nog een roze rij...
Het is even wennen want dat kleurbreien is al een tijdje geleden. De eerste steek van de blokjes verzinkt een beetje in de achtergrond, maar ik denk dat dit aan de spanning op de draden ligt. Met een beetje prutsen komen ze meer naar voren. Qua snelheid wordt het ook steeds beter, ik kom er duidelijk weer in. Maar het blijven kleine 2,75 naaldjes. De strepen hou ik recht met de joggling techniek van techknitter. 
In het zonnetje doet dit wel verlangen naar meer.

You Might Also Like

1 reacties