Toen de mail binnenkwam, wist ik nog niks van mijn lessenrooster en hoe moe ik zou zijn. Maar het leven is voor de rappe en problemen zijn er om opgelost te worden. Het naaiweekend viel op een lesvrije zaterdag. Al knaagde het ook een beetje om dat ik dan weer het bezoek uit het buitenland niet zou zien. Of mijn lief. Of familie. Mijn slaaptekort had ik al een beetje opgevangen met twee vrije voormiddagen, weliswaar bedoeld om mijn taak te maken. Maar toen de opdracht niet meteen duidelijk was weigerde ik om de wekker op te zetten. Hoe zot het ook klinkt, ik voel me fitter zonder wekker en sta gemakkelijker en vroeger op. En ook al moest ik de vrijdagnamiddag naar Brussel en viel de vergadering nogal tegen, het kon me niet deren. Ik had niet het vlinders in mijn buik gevoel van de eerste keer, ook al bleef het spannend. Een paar bekende gezichten, ja, maar toch ook nog wel een blind date. Maar zet veertien vrouwen en hun naaimachine samen, dat loopt wel los.