Bij de apotheek

Er staat iemand voor me bij de apotheek, een man in schort met verfspatten. Hij ziet er wat sjofel uit, maar als ik aan het schilderen ben z...

Er staat iemand voor me bij de apotheek, een man in schort met verfspatten. Hij ziet er wat sjofel uit, maar als ik aan het schilderen ben zie ik er ook wel zo uit. Hij kijkt wat onrustig rond zich. Zijn houding doet me vermoeden dat hij hier niet voor een doosje aspirines staat. De vrouw helpt me ondertussen verder, aan de computer bij de man want die andere werkt niet. We staan net iets te dicht om de privacy te respecteren. De oude apotheker reageert wat verveeld als hij het ziet. Hij heeft een briefje vast en zegt dat hij al proberen bellen heeft. Ik vang een glimps op van het briefje: VDAB en hij zegt iets over Industrieweg. Ik kijk een tweede keer terwijl de man op zijn dure telefoon de weg opzoekt. 9km mompelt hij, "maar ik ben met de brommer." "Ja, ik weet niet wat je juist nodig hebt, daar geven ze opleidingen..." De man haalt zijn schouders op. "Misschien ga je beter naar de Minnemeers, dat is de werkwinkel", kom ik tussen. Hij typt het in, 4 km, hij reageert bijna opgelucht. "Dat is al beter te doen." Ik denk aan de feesten in het centrum en dat het misschien niet zo evident is om tot daar te rijden, maar hij maakt zich klaar om te vertrekken. "Nog even mijn schoenen plakken" mompelt hij en hij rommelt in zijn rugzak. Als ik naar buiten ga, hoor ik hem nog aan de apotheker vragen of hij misschien doorschijnende plakband heeft. Pas later bedenk ik me dat er nog een werkwinkel dichter was, maar misschien is die niet elke dag open, met al die besparingsplannen weet je immers nooit en iedereen kan toch op het internet. En anders gaan ze maar naar de bibliotheek. Of de apotheek.

You Might Also Like

0 reacties