Lies van Oontje en Griet van Emma en Mona schreven een boek: Stof voor durf-het-zelvers, met een mooie blauw-gele cover. Toen ik het boek vrijdag in de bus vond was het eigenlijk al een beetje beslist. Mijn weekend zag er op het laatste moment en nogal onverwacht leeg uit. Dus besloot ik een hoop verstelwerk alsook een cadeautje voor mijn nichtje te maken. Ze is nog steeds zot van blauw, daar heeft de kleuterklas nog niks aan veranderd en ik twijfelde tussen twee stofjes. Beide van bij Vermiljoenshop, de leuke brrr van Robert Kaufman en Giraffe Farm van Cosmo. Het eerste is niet meer beschikbaar, het tweede wel nog. Ik had iets snels in gedachten, zoals dat kleedje gebaseerd op het Van Katoen kleuterjurkje dat ik eerder maakte. Maar voor de zekerheid bracht ik toch ook maar een passende rits mee op zaterdag.

Het boek bevat naar eigen zeggen 25 patronen voor jurkjes en ik ga dat nog eens moeten natellen. Mijn keuze viel echter op jurkje 9, met paspel. Natuurlijk. Als je iets snel wil maken, kies je voor paspel. *insert ironische toon* Uiteindelijk koos ik voor de blauwe stof met kleine witte diertjes en gele paspel. De kleuren van de cover maar dan iets bleker. Ik ben best onder de indruk van het boek, al was het jurkje niet zo simpel. Ik probeerde de instructies te volgen, maar hier en daar ontbraken voor mij toch wat praktische gegevens, zoals de lengte van de rits of de maten van de patronen (die wel op het patroon zelf terug te vinden zijn). Eigenlijk zijn het misschien details, want ik had niet het gevoel dat ik iets miste of vast liep. Zonder kind bij de hand ga ik er maar van uit dat ze weten wat ze doen, ze hebben tenslotte hun eigen modellen rondlopen.

Wel, ik heb er op gezweet, zoveel mag gezegd worden. Ik was vroeg opgestaan en heb er menig uurtjes aan gesleten. Vooral de kraag vond ik best even zoeken, maar braaf doen wat er gezegd werd bleek de beste remedie. Mijn stolpplooien vallen anders, maar aangezien ze langs beide kanten gelijk zitten had ik de moed niet meer om ze aan te passen. Ik ga nooit geloven hoe mensen snel een cadeautje in elkaar zetten. Mij lukt het in elk geval niet. Misschien als ik me er een tweede keer aan waag? Het blauw lijkt het best op het blauw van de eerste foto.
Maar er waren twee stofjes. En voor dat tweede zou ik gewoon het vertrouwde patroon gebruiken. Ik had er beter ook even de instructies bij genomen in plaats van zelfverzekerd (of eerder overmoedig?) er in te vliegen. Ik gebruikte het patroon van de vorige keer want dat past nog steeds, verzekerden ze mij. De voering werd een restje blauw en vooral het keren van de stof was een knoeiboel. De volgende keer toch maar weer met de instructie bij de hand. En toen ik beide kleedjes bij elkaar legde, merkte ik dat het boerderijkleedje toch ietsje langer uitvalt, ook al is het dezelfde maat, niet veel, een paar centimeters, wat betekent dat ze er nog langer geniet van zal hebben, zullen we maar denken. Maar kijk, de jarige meid krijgt twee jurkjes en ik vind dat de tante nu wel een dikke kus verdiend heeft.