ik wacht

Vandaag wacht ik tot ze de stembiljetten komen leveren. Ergens tussen zes en zes. Want ik ben voorzitter van het stembureau en ik moet ervoo...

Vandaag wacht ik tot ze de stembiljetten komen leveren. Ergens tussen zes en zes. Want ik ben voorzitter van het stembureau en ik moet ervoor zorgen dat die biljetten er zijn. Niet een busje van de overheid ofzo maar al die voorzitters van de stembureaus. Ik moet dus thuis zijn, heel de dag. Ik belde naar bepost om te zeggen dat ze mochten komen brengen. Het alternatief was dat ik ze vrijdag haalde bij het Stapelplein. Maar ik moest vrijdag ook werken, zoals u. En ze een straat vervoeren zie ik nog zitten, van de ene kant van Gent naar de andere niet. En ja, nu negeer ik dat ik ze bij het telbureau moet krijgen. Maar ik wacht dus. De mevrouw van bepost kon me niet zeggen wanneer ze zouden komen. Ergens tussen zes en zes. "U moet thuis zijn", ze zei het met enige aandrang. Ik drong ook aan. Of er geen traject uitgestippeld was? De biljetten zouden alfabetisch volgens straten rondgevoerd worden, beweerde ze, wat me de meest inefficiënte manier van rijden is, dus deed ik er het zwijgen toe. En ik wacht. Niet sinds zes uur, mijn straatnaam begint toch niet met een A of B. Maar ik wacht. Ik wacht tot mijn lijf beslist tussen ziek worden en genezen. Ik blijf met een vervelende hoest zitten en verstopte neus zitten, ondanks de medicijnen die ondertussen bijna op zijn, zonder dat er veel van te merken is. Ik wacht tot de man van de keukens de laatste dingen komt aanpassen zodat ik de dampkap echt kan gebruiken en die planken uit mijn living verdwijnen. Hij wist dat hij me nog moest bellen, het lag op zijn bureau maar hij weet niet wanneer hij kan komen. Ik wacht tot ik weer zin heb om hier te schrijven. Ik wacht tot de storm in mijn hoofd wat gaat liggen en ondertussen doen we wat aan de rommel in huis, zoeken we meubels, legen we dozen en beslissen we tussen houden en wegdoen.

You Might Also Like

1 reacties

  1. Goed gedaan gentenaars. Jullie burgervader is een gelukkig man, dat zag je op tv aan de glinstering in zijn oogjes! In mijn rij gisteren (in oostende) stonden ook een heleboel fiere alloch....sorry mensen-met-een-andere-kledingstijl te glunderen. Hoofddoeken en tulbanden, rasta mutsen en petten, ze waren allemaal op post. De kaarten zijn verdeeld, het spel kan beginnen...

    BeantwoordenVerwijderen