Notes Van Katoen - bis

De notes stonden met moeite online of ik dacht al weer aan een hoop andere dingen, er is nu eenmaal zoveel gebeurd en het kruipt ook wel ond...

De notes stonden met moeite online of ik dacht al weer aan een hoop andere dingen, er is nu eenmaal zoveel gebeurd en het kruipt ook wel onder je huid. Dus bij deze een tweede lading:
- Gudrun en Pharailde die beiden het verhaal doen van de handwerkklas in hun middelbare school, met echte naaimachines. De ene met trapsysteem, de andere elektronisch. Ze hadden als lesgeefster een echte ontwerpster, haar naam ben ik kwijt, maar ze was wel realistisch genoeg om ze geen babysokken of truitjes te laten maken. Hoe geweldig is dat wel niet: naaimachines! Ik herinner me de naaimachine van ons moeder, zelden werd die bovengehaald, ze woog ook loodzwaar en we mochten er zeker niet aankomen. Een keer heeft ze me wel op een zakdoek laten stikken, maar echt boeiend kan je dat niet noemen. Dan had ik toch liever mijn bolletjes wol en haakpennen om barbiecreaties te ontwerpen.
- En natuurlijk Marie, ze zei me dat we elkaar al ontmoet hadden toen in mijn interview ging afnemen bij de Ijverige wijven en hoe kon ik vergeten dat ze het gezicht is achter één van mijn favoriete blogs? Schaam, echt waar.
- De mama van de tiener die me kwam vragen of haar dochter nog wat langer mocht blijven “omdat ze het zo leuk vond.” Heel de tijd kreeg ik geen woord uit die dochter, maar blijkbaar hoort dat zo als tiener.
- “Allez, die piramidetasjes, die zijn toch ongelooflijk goedkoop als ik bedenk hoeveel werk daar wel niet aan is. Er zit natuurlijk niet zo veel stof in, maar ik zou wel weten wat ik zelf in elkaar steek.”
- “Toen ik naar hier stapte van de tramhalte, zag ik een vrouw met een blauwe rok en oranje kousen en ik dacht dat die ook wel naar hier zou komen. Ik heb gelijk gehad.”
- “Het is eigenlijk gordijnenstof, maar je zal niet de eerste zijn die er een rokje van maakt. Het kan ook perfect. De stof is niet zo breed, je zal dus meer nodig hebben dan een meter. Ga je rekening houden met de print, anders kijk ik hoe ik best knip.” Uiteraard ga ik rekening houden met de print, ik zou niet anders durven.
- De vrouw komt haar stofjes bij de paspel houden, ze heeft er eerder ook al gekocht uit het restjesmandje. De kleuren passen wonderwel samen. “Ik ga een kussen van 60 op 60 maken, hoeveel ga ik dan nodig hebben?” We rekenen samen en ik bied haar aan om de paspel te meten, voor de zekerheid. 2m60, dus voldoende. “Oh maar dan kloppen de prijzen niet, ik heb hier ook een euro voor betaald, terwijl je hier 3m voor een euro verkoopt. Ach, het is toch voor het goede doel he.”
- "mama, ik ben een leeuwtje" met de bijhorende brul.

En vermoedelijk ben ik er nog wel wat vergeten, maar niet echt, want het was een fijne dag.

You Might Also Like

1 reacties