Het begon met een berichtje op het forum; de krant zocht voor de weekendbijlage een jonge dame die veel breit. De aandachtshoer in mij zag dat wel zitten en af en toe moet ik ze ook eens iets gunnen, voor de lieve vrede. Dus belde de journalist met zijn vragen. Ik ken de rubriek: paginagrote foto en een kolom tekst in de weekendbijlage. Het thema bleek te zijn: mensen met een vreemde hobby volgens hun leeftijd. Ze hadden al twee heel actieve 70-plussers en breien... Mijn goesting was al een beetje over, maar ik had stiekem gerepeteerd wat ik zeker wou zeggen in dat interview. Dus ik liet me niet kennen. "Heeft u kinderen? Voor wie breit u dan? En wat breit u dan voor uzelf? Truien en sjaals, aha." Ik hoorde in zijn stem de horror van dikke wintertruien met te hoge kragen en jeukende wol, dus ik gooide meteen wat katoen en zijde in de strijd. "Draagt u dan wat u breit? Krijgt u daar opmerkingen op van andere mensen?" Ik vertelde over mannen die mij op de trein aanspreken over de truien die hun mama voor hen breide en hoe warm die wel waren en vrouwen over de  truien die ze voor hun kinderen breiden toen ze klein waren. Ik had een mooie trui aan voor de fotograaf en eigenlijk heb ik maar één of twee winkeltruien meer en die heb ik het afgelopen jaar nog niet aangehad. "Ik krijg daar complimenten voor van mijn collega's", zei ik nog ferm en dat is niet eens overdreven want onlangs vroeg er iemand hoe lang dat nu duurde voor je dat kon, want ik had altijd van die mooie truien aan. Wat misschien wel overdreven is, is dat ik ze op een maand brei, hoewel ik niet slecht bezig ben. "Nee, goedkoper dan in de winkel is het niet, en dat is ook niet de bedoeling, maar je maakt het zo duur als je zelf wil door de keuze van je wol." En dan besloot ik het heft in eigen handen te nemen en begon ik over Ravelry, over ontwerpsters met een blog die hun patronen verkopen en uiteindelijk een boek mogen uitbrengen, een beetje Mme ZsaZsa maar dan internationaal en al. Na het gesprek heb ik hem om de schade te beperken maar meteen een mail gestuurd met de link naar Ravelry en de 4 blogs van mijn favoriete ontwerpsters, zodat hij kon zien welke truien ik dan wel breide, en ik weet dat er veel meer andere truien op staan dan van die lekker dikke truien waar je in kan gaan wonen. Geen idee of het iets zal uitgemaakt hebben, ik ben al blij dat ik de foto aan mijn bureau heb geweigerd, want een breiende ambtenaar dat hadden we nog nodig. Dus nu ga ik mijn breiwerk in mijn nieuwe sjakosj deponeren "ja, liefje, ik had een nieuwe sjakosj nodig om mijn breiwerk in weg te steken" en misschien ook een boek voor het geval ik plots niet meer zou durven breien op de trein. Ik ga ook de weekendkrant kopen, je zal me niet tegen komen in je kwaliteitskrant, maar ik zal wel in de weekendbijlage bij mijn grootvader zitten. Oké, niet omdat ik minister van pensioenen ben, maar gewoon omdat ik blijkbaar een vreemde hobby heb.