Verlept

Na mijn zelf opgelegd dagje rust was ik vandaag weer van de ene vergadering naar de andere aan het hollen. Een blik in de spiegel in de lift...

Na mijn zelf opgelegd dagje rust was ik vandaag weer van de ene vergadering naar de andere aan het hollen. Een blik in de spiegel in de lift zei echter genoeg, ik zie er nog steeds wat verlept uit. Ik was vrijdagochtend naar de dokter gegaan voor de druk in mijn oren, een vast winterkwaaltje maar ik had ook pijn in mijn schouders en dan weet ik wel dat ik beter naar dat lijf van mij luister. Ik wimpelde haar voorstel voor een paar dagen rust af, het was toch wel weekend zeker, maar tegen de zondagnamiddag was het al duidelijk. Die werkgroep op maandag leek plots minder interessant en essentieel. En ja, ik zou me op maandag naar het werk kunnen sleuren en heel de week last hebben of ik laste een dag rust in. Tijd om te recupereren, wat uit te zieken, de koppijn te bestrijden met rust en ja, het geeft geholpen. Al zei de bijsluiter van mijn ampules dat je best niet na de middag ze in neemt om 's nachts geen slaapproblemen te hebben, ik heb vlak na de middag geslapen als een roos. Het lijf had het duidelijk nodig en trok zich van die bijverschijnselen niks aan. Want al beweer ik dan dat de verbouwingen goed verlopen, het is een stille energievreter, zoals huishoudtoestellen op stand-by. Met één dag op de maand zal die plafond er niet meteen zitten en er zijn ook de prutsen zoals de stopcontacten in de keuken die misschien niet hoog genoeg zitten als we het tablet van de keuken aan onze lengte willen aanpassen. Ook dat valt allemaal wel te regelen, maar het zorgt voor uitstel op andere dromen.

You Might Also Like

0 reacties