onder collega's

Ondanks mijn voornemen om de koffie en croissants ’s morgens wat te mijden, snakte ik deze morgen naar het warme goedje. Hij was al vergeten...

Ondanks mijn voornemen om de koffie en croissants ’s morgens wat te mijden, snakte ik deze morgen naar het warme goedje. Hij was al vergeten dat ik de croissant had gekregen en vulde mijn kopje bij met melk en met de glimlach. Geen hartje in melk deze keer, of ik heb het toch niet gezien. Nog voor ik voorbij de loketten was gebeurde het ondenkbare: ik liet mijn koffie vallen, nog niet eens van gedronken, maar boem patat op de grond. De man van de NMBS van de verloren voorwerpen stond erbij en keek ernaar. Hij schudde het hoofd eens. Ik vroeg hem of hij iets had om het op te ruimen, de reizigers passeren daar constant en er zijn leukere dingen dan een gang vol koffie met melk en suiker. “Daarvoor moet je bij de witte producten zijn.” Aan mijn blik te zien zag hij dat het enige verduidelijking nodig had. “De mannen die schoonmaken, die dragen een witte overall. Je moet dat aan hen vragen.” En toen ik duidelijk maakte dat ik misschien beter kon blijven staan om te verhinderen dat iedereen er door zou lopen of ook nog dat ik bij god niet zou weten waar ik ze moet zoeken, die mannen, haalde hij de schouders op en zei “ik zal eens zien” voor hij weg schoffelde. Na enige tijd kwam hij terug: “niet te zien. Ze zullen het wel merken.” Ik verontschuldigde dat ik toch ook mijn trein moest halen en hij ging in zijn bureautje zitten, gemorste koffie is geen verloren voorwerp.

You Might Also Like

2 reacties

  1. hahaha, grappig verhaaltje! Echt gebeurd? Of doe je ook mee aan die leuke schrijfuitdagingen zoals 100 woorden en WoW?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Echt gebeurd, ik vond het nogal grof naar zijn collega's. En nu ga ik eens zoeken wat die schrijfuitdagingen juist zijn.

    BeantwoordenVerwijderen