Groen gras

Toen ik hem deze week heb zien rondlopen, kwam het allemaal terug. De vragen, de afwegingen,… Je weet dat je er weg wilt, anders schrijf je ...

Toen ik hem deze week heb zien rondlopen, kwam het allemaal terug. De vragen, de afwegingen,… Je weet dat je er weg wilt, anders schrijf je geen brieven, maar wat als het mogelijk wordt? Er is die opluchting, zeker na een paar afwijzingen. Is het gras dan nog groener? Je puzzelt met de beetjes informatie die je hier en daar oppikt. Hoe snel kan je vertrekken? Hoe gaan ze reageren? Wat met dat ene project? Of die collega? Je weegt de voor- en nadelen nog eens af. En plots zijn de nadelen een zekerheid die je wel op prijs kan stellen, soms worden ze zelfs bijna een voordeel. Je weet hoe het werkt, je moet het je misschien gewoon niet te hard aantrekken? Of je eigen ding proberen doen en de rest wat laten passeren? En je kan wel helpen om alles op een rijtje te zetten, maar uiteindelijk is het een stap in het duister. En zelfs al doe je op voorhand heel rationeel, tot het wat onverschillig wordt, dan nog raakt het je. De dromen die uiteen vallen. Gewoon het feit dat je het nooit zal weten.

You Might Also Like

1 reacties