"Je kan me sms'en, maar geen onnozele dingen."Zijn stem klinkt streng. "Zeg gewoon, Frank bel me eens ofzo en dan bel ik wel." Hij zwijgt en luistert. Ik kom de wagon binnen en installeer me. "Ja, je mag dat doen, maar ik heb het er af gegooid. Ik vond het wel leuk, dat is het niet. Maar het is te delicaat. Je weet nooit in het leven." Ik kijk naar de trein aan de overkant. Mijn liefje zit daar. Hij bijt weer op zijn nagels. "Je doet dat beter niet, zeg 'k maar. Allez, zo moeilijk is dat ook niet? Het verandert niks tussen ons maar het is gewoon soms delicaat in het leven. Je weet nooit, dat begrjp je toch wel? Maar zeg eens, wil je dat ik hem ontmoet?" Hij probeert haar af te leiden, te paaien zegt mijn slechte stemmetje. Er komt nog volk in de wagon binnen. Ik hoor hem nu moeilijker, behalve de "dat is dan ook weer geregeld" nadat hij neergelegd heeft en een volgend telefoontje begint.