Altijd een beetje avontuur

Ik denk dat niemand mij gaat geloven, maar laat ik toch maar proberen. Ik had een thuiswerkdagje gepland, maar moest ook naar Gent en met ee...

Ik denk dat niemand mij gaat geloven, maar laat ik toch maar proberen. Ik had een thuiswerkdagje gepland, maar moest ook naar Gent en met een hoop dossiers te lezen lukt dat wel om geregeld te krijgen. Ik vertrok ruim op tijd richting Kortrijk, het was even afwegen, want na het dodelijk ongeval van een machinist is dat altijd even checken op de website. Richting Lichtervelde voorspelde de site vertraging, richting Kortrijk was geen enkel probleem. Toen ik in Kortrijk overstapte, stond op het bord al richting Gent-Sint-Pieters-Leuven en ik vond dat niet zo raar. Vaak staat de trein er wel een tijdje stil. Plotseling zag ik de trein bewegen, ik dacht nog even dat het de andere trein was, maar nee, we bewogen wel degelijk ten opzichte van het perron. Alleen tien minuten te vroeg en in de verkeerde richting. Even dacht ik nog dat het een gewoon manoeuvre was, maar het duurde toch wel lang. Ik had nog andere reizigers zien opstappen en besloot hen op te zoeken. De deur stond nog open terwijl we al een eindje uit het station waren. Verschieten, ik zeg het u. Zij wisten ook niet meteen wat gedaan en ik dacht: dan maar richting machinist, onderweg kwam ik nog twee reizigers tegen. Het ene meisje al druk aan het bellen, lichtjes in paniek. De ander was een student met kanjer van trolly onderweg naar Leuven. De machinist kon ik niet zien want het was een aparte locomotief. Ondertussen waren we al gestopt in de stelplaats, alleen kregen we de deuren niet open. Gelukkig liep daar nog wat volk rond en werden we geëvacueerd naar de onderhoudspost. Daar vonden we ook de andere drie reizigers. We mochten wachten op een volgende trein, maar eerst moest die nog samengesteld worden en was er een remtest. We kregen ook te zien waar die machinist overleed, en waren meteen een beetje ramptoerist. De meeste namen het wel goed op, ik kon mijn afspraak wel verzetten en de meeste hadden ook niet meteen dringende zaken. Al is het natuurlijk wel de ideale moment om een boompje NMBS-klagen op te zetten. Maar de meeste hadden wel respect voor de mensen die ons geholpen hebben, het was een stomme fout. Eigenlijk hadden we de deuren niet mogen open krijgen hebben, moest "niet instappen" op het bord staan ipv de bestemming, mocht de trein niet vertrekken met open deuren en hadden ze nog eens moeten omroepen. Onze trein naar Gent hebben we hopeloos gemist, net als de rechtstreekse. We hebben zelfs nog een andere trein moeten nemen omdat daar de testen al gebeurd waren. We waren een kwartiertje voor de volgende trein naar Gent-Leuven, een uurtje later dan de trein die we eigenlijk wouden. Ik had geluk dat mijn trein richting huiswaarts wat vertraging had, zo was ik toch nog thuis om verder te werken. Een boeiende ervaring.

You Might Also Like

3 reacties

  1. Straf verhaal! Na al die jaren NMBS nog niet meegemaakt. Nu ja, zoals je zegt, kan altijd gebeuren natuurlijk (gelukkig niet te vaak)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik dacht meteen toen ik het hoorde vandaag: 'hoe erg moet het niet zijn om één van je collega's dood te rijden?' (vooral omdat mijn neef machinist is, dacht ik het nog meer dan ik het anders zou gedacht hebben)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Allez, zo maakt een mens nog eens iets mee.

    BeantwoordenVerwijderen