Twee meisjes op de trein. Ze lezen geen modebladen. Ze typen een sms als ik tegenover hen kom zitten. Ze kijken alsof ik hen stoor, maar ik trek het me niet aan. Het is redelijk druk op de trein en straks komt er nog iemand bij. Ze gaan van Leuven naar Oostende. Niks te lezen en geen oortjes. Het rechtse meisje zucht, hoe gaan ze dat volhouden. Het links meisje stelt voor om op haar arm te kribbelen. Nee, dat lijkt geen goed idee, ze schrijft niet zo mooi vindt haar vriendin. Zelf schrijft ze mooier en ze voegt de daad bij het woord. Ze zet haar naam op de hand van haar vriendin. Ze rommelen nog wat door hun zak. Een gepingel verstoort de zoektocht. "Je hebt een lief", klinkt het beschuldigend. "Waarom denk je dat?" antwoordt haar vriendin, maar ze wil niet zeggen wie haar gesmst heeft. Een tweede gepingel klinkt nu. Haar oma beweert het eerste meisje en ze stuurt een antwoord terug. "Mag ik je haar doen?" "Ik heb geen kam bij," protesteert ze maar even later wordt ze een nieuwe coupe aangemeten. Wanneer we Brussel Noord binnenrijden heeft ze al drie verschillende paardenstaarten gehad en heeft ze net beslist dat ze haar eigen versie het mooist vond. Twee meisjes op de trein. Ze lezen geen modebladen maar vervelen zich van Leuven tot Oostende.