Het was een beetje raar, na zo uitgekeken te hebben naar de start van de feesten, ben ik er zaterdag niet geraakt. Wel een gezellige barbecue in Aalst en het is ook wel laat geworden, maar de Vlasmarkt heb ik nog niet gezien. Nu trouwens ook nog niet, maar hij staat wel op het programma. Gisteren hadden we kaartjes bij de Vieze Gasten, maar daar lees je in de loop van de dag wel meer over bij Het Project. Nadien was het gewoon simpelweg nog te vroeg om al naar huis te gaan, het centrum lonkte. We hielpen een Russisch koppel, tweede keer in Gent, maar wat met dat festival? richting station en liepen zelf naar Batakamp.

En ze hebben er weer hun werk van gemaakt, zoveel is zeker. Zonder witte kousen geraak je niet binnen, tenzij nog met een stempel op je wang. Naar het schijnt hadden we het ergste al gemist. Het circus Vangheluwe dat al een controverse uitlokte was al dicht, net zoals heel wat andere attracties. Maar het heeft toch veel weg van waar ik als kind van gruwelde: een kamp. Allemaal recht staan, iets schreeuwen, elkaar een schouderklopje geven, zeggen dat we fantastisch zijn... al ben ik nooit op kamp geweest, maar zo denk ik dat het moet zijn. Wie zonder witte kousen binnen mag loopt het risico om gedeporteerd te worden en vreemd genoeg zorgt dat voor een beetje sociale controle. Ik raakte aan de praat met een toffe kerel die zijn kousen had opgeborgen, hij wou absoluut met een bootje naar de overkant van het water gebracht worden. Misschien had hij meer geluk gehad met een rasta-kapsel. Maar allemaal roepen dat reggae voor homo's is, vooraleer de brave ziel van het terrein wordt verwijderd, natgespoten. Ik weet niet, de eerste keer was grappig maar toen kreeg ik zo een The Wave gevoel, net als bij de obligate bewegingen bij disco Vangheluwe. Al zijn we maar tot nummer 7gebleven, de top 10 allertijden klonk meer dan hilarisch. In Baudelopark ben ik nog de smaak van de romy-pint gaan wegspoelen en zagen we in de spiegeltent een singer-songwriter uit het Leuvense. Zijn stem had wel iets, maar de teksten klonken iets te warrig om echt te overtuigen. De man naast mij was ook niet meteen overtuigd. "Hij zou ook eens merci moeten zeggen." Een mooie afsluiter van de avond met leuke gesprekken met onbekenden, mijn feesten.

Met de fiets manoeuvrerend tussen de massa onderweg naar huis noemde een jonge gast me madam, niet meteen goed voor mijn zelfbeeld, maar misschien moet ik me er maar bij neerleggen dat er steeds meer mensen zijn die jonger zijn dan mezelf en die ook nog buiten mogen als het donker is en vooral dat sommigen althans het gewoon grappig bedoelen.

Het schema voor de rest van de feesten zit in elkaar, maar het steekt zo nauw niet. We zien wel, ook dat zijn de feesten. Vanavond zijn er gewonnen kaartjes voor Mintzkov (ja, daar zit een systeem achter) en daarna denk ik geeft iedereen rendez-vous voor Daan, maar ik kies voor Flip Kowlier denk ik. Kwestie dat ik er eens een hartig woordje mee kan praten: zeggen dat Mariakerke gezellig wonen is en dicht bij de feesten en al, tsss. Ik heb het nu meer dan een jaar geprobeerd en ik ben nog steeds niet overtuigd. Wel dat Mariakerke Gent niet is, echt waar niet en dat ik er ook niet langer blijf dan nodig. Terras of geen terras, poes of geen poes, gemeenschappelijke cd-kast of niet,...