Gisteren had ik een studiedag in Mechelen, met een klein laagje sneeuw in Gent leek het bijna een expeditie te worden. De trein had geen vertraging en in Mechelen was er van sneeuw geen vlokje te bekennen. Al was dat maar van korte duur. In de middagpauze sloop ik naar buiten op zoek naar een apotheek maar die bleken tot 13.30 gesloten, het moment dat ik alweer verwacht werd. Met dit postje van L'Heure Bleue in het achterhoofd besloot ik mijn geluk te wagen in de Slegte, maar noppes. En toen bleek de wolwinkel vlak bij het Lamot ook al open te zijn. Het was er heel gezellig met een breikransje en ik kocht 3 bollen wol, rondbreinaalden en zo'n handig plaatje om te zien hoe dik je naalden zijn. Ik was te laat, maar de buikpijn leek vergeten bij mijn nieuwe aanwinst. Tijdens de namiddag bleef het sneeuwen en velen zochten al het zekere voor het onzekere door vroeger te vertrekken. Ik bleef nog een glas drinken, wat napraten en sprong dan op een trein richting Gent,zonder te kijken waar die allemaal ging stoppen. Zo kon ik lekker lang breien en met een storing aan de wissels kreeg ik nog wat extra tijd. In Gent waren ze op mij aan het wachten om iets te eten en dan cinema. Dus sprong ik op mijn fiets richting centrum en langs de opera liep het mis. Ik voelde mijn fiets schuiven en deed de ongelooflijke stommiteit van mijn rem dicht te trekken. Ik ging onderuit vlak tegenover een bushalte vol mensen waar niemand bewoog. Ik bleef efkes liggen en toen ik rechtkrabbelde stond al een dame en een koppel bij me. Mijn hoofd bloedde wat en de dame gaf me een zakdoekje. De vrouw van het koppel bekeek de wonde en oordeelde dat het wel meeviel. Ondertussen had haar man mijn fiets rechtgezet en stopte een politiepatrouille. Of ze geen ambulance moesten bellen en dat ze de strooidiensten al gevraagd hadden om een extra ronde te doen. De man begon wat te protesteren tegen zijn vrouw, zo zonder jas, maar zij blafte dat er belangrijker dingen waren. Uiteindelijk mocht ik verder te voet en kon ik bij mijn lief wat uithuilen. De shock, eerder dan de pijn. Ik kreeg nog een tas warme soep, een pleister en dan richting cinema. En ja, mijn buil zorgde voor de nodige hilariteit 's avonds. Mijn knie zit wat dik en geschaafd en verder nog wat blauwe plekken, maar al bij al valt het wel mee. Voor vandaag had ik toch al een dagje verlof en nu zit ik met een dilemma: binnenblijven of met openbaar vervoer toch richting flanders expo?