Ik ken er geen beter woord voor dan mijn eigen dialect. Je weet wel, dat zalige zondaggevoel, dat je weet dat het gisteravond laat was en een beetje (veel) drank, maar zonder zat te zijn of katers. Maar wel een beetje loom... en met het zonnetje erbij was het genieten.

Lekker lang ontbijt, wat treuzelen, twijfelen wat te doen, maar geen plannen. Ik heb wat mensen gekeken die naar het groen trokken of terug kwamen en heb een wasmand te lijf gegaan met het strijkijzer, mijn lief ging een beetje verbouwen, dus was het vloeken niet van de lucht, maar ik liet het niet aan mijn hart komen. En natuurlijk wat breien, tv-kijken,... Een zalige zondag zowaar.