Ik klink als mijn schoonmoeder

Vrijdag zegt hij in de auto: "ik voel mijn schouder, waarschijnlijk een ontsteking, ik zal wat overdreven hebben daar op die boot. Maar...

Vrijdag zegt hij in de auto: "ik voel mijn schouder, waarschijnlijk een ontsteking, ik zal wat overdreven hebben daar op die boot. Maar ik ga me nu wat rustig houden."
Zaterdag doet het meer pijn, hij neemt een pijnstiller. Tegen de avond wordt het onhoudbaar. "Had jij geen job waarbij je offertes opstelde en dan het werk van die mensen controleerde?" vraag ik poeslief. "Niet meteen iets waar je zelf de handen uit de mouwen moet steken." Zondagmorgen op de markt in Bomal kopen we paardenbalsem tegen pijnlijke spieren, hij loopt scheef. Nog meer pijnstillers. We gaan naar de huisartsenwachtpost in Gent. De dokter vond dat hij had kunnen wachten en te weinig pijnstillers heeft genomen. Hij krijgt een week ziekteverlof en ontstekingsremmers voorgeschreven. Hij kruipt huilend van de pijn in bed. Slaapt doorheen de maandagmorgen en wordt enkel wakker voor nog pijnstillers en algipan. Volgens zijn ma heeft hij iets geforceerd. Krak, mijn diagnose van zaterdagavond die hij in alle talen ontkend. Mannen, maar ondertussen is hij wel ziek. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het erg, maar hij is er zelf toch ook wel een beetje verantwoordelijk voor. Niet iedereen van zijn collega's doet wat hij doet. Sommigen komen niet vanachter hun pc, daar ben ik zeker van.

You Might Also Like

0 reacties