De laatste dag zonnig weer, ideaal om mijn nieuwe blauwe kleedje aan te trekken. En ik kreeg meteen dat prinsessengevoel, ik liep op wolkjes. Een beetje zoals met dat lichtgrijze-lichtblauwe rokje van een aantal jaren geleden, een instant happiness gevoel. Echt een kleedje om de wereld aan te kunnen ofte een dag vol vergaderingen door te komen. Mijn schoenen klikken te hard, ik stoorde de mensen op perron tien, merkte ik. Maar aan het tempo waarmee mijn hakjes geterroriseerd worden door kasseien, kan mijn budget niet meteen volgen. Andere vaststelling: tussen een vergadering vol grijze en zwart-witte pakken valt een hoogblauw kleedje net ietsje meer op. Maar het werd een dag vol leuke ontmoetingen, geen behoefte om te verdwijnen in de massa. Ik ben ten slotte een prinses, zo af en toe.