Ik heb voor het eerst beseft dat ik het etiket "Vlaams" krijg opgeplakt toen ik bij een Brusselse administratie solliciteerde. Het begon al met het eerste gesprek toen ik tegenover mijn toekomstige chef zat die mij enkel in het Frans te woord stond en voor de komende zes jaar er niet in slaagde om mijn naam correct te spellen. Och, ik heb mijn Frans serieus bijgespijkerd, een flinke cent bij verdiend dankzij de taalpremie en ik heb massa's keren het Vlaamse beleid moeten uitleggen. Dat was dan ook deel van mijn opdracht maar ik hield niet van de kritiek die ik meteen ook over me heen kreeg, alsof ik het zelf bedacht had. Tarara...

Maar wat betekent dat echt? Na één van de talloze spreekbeurten over een studie die we gemaakt hadden, sprak een meisje me aan. Ze was student in een beroep waar ze moeilijk volk voor vinden en vertelde me dat haar ouders naar Vlaanderen verhuisd waren om haar een toekomst te bieden. Ze woonden vroeger dichter bij hun familie in Brussel maar om het Nederlands van hun kinderen bij te spijkeren waren ze in Oost-Vlaanderen ofzo gaan wonen. Haar Nederlands lukte nog niet zo vlot, maar waar ze zich meer zorgen over maakte was dat ze gehoord had dat Vlaamse werkgevers racistisch zouden zijn. Of dat echt zo is? Ik stond met mijn mond vol tanden, tegenover een talentvolle zwarte jongedame waar haar ouders heel wat voor opgegeven hadden. Wat is BHV dan?