Zo zonder brug

Eerlijk het valt niet mee om me te concentreren op deze laatste werkdag. Iedereen lijkt al in vakantiestemming. Ik zit veiligheidshalve thui...

Eerlijk het valt niet mee om me te concentreren op deze laatste werkdag. Iedereen lijkt al in vakantiestemming. Ik zit veiligheidshalve thuis, wat misschien of misschien ook niet bevorderend werkt voor mijn concentratie. Maar ik hou me voor dat het voor het goede doel is.

De voorbije week is op zijn minst hectisch te noemen geweest. Niet alleen omwille van de vele taken die in de rush naar de eindejaarsperiode er door moesten, maar ook omdat de eerder aangekondigde veranderingen heel erg dichtbij komen. Het is zowat de meest gehoorde vraag aan mijn adres de laatste weken "en ben je nu al veranderd van team?" of "wanneer verander je nu van team?"

Alles werd nog ietsje ingewikkelder toen het team een vacature uitschreef voor een andere functie. De vacature kwam in mijn mailbox met een aanmoedigend berichtje. "Dit lijkt me een job op jouw lijf geschreven." Twijfels natuurlijk, maar het was niet mijn job en na lang nadenken ook niet de job die ik wil hebben. Zelfs na twee keer aandringen ben ik niet gezwicht.

Vorige week mocht ik dan bij het afdelingshoofd langs om de transitie te bespreken. Bleek dat ze ook de vraag gehad had of de beslissing niet omkeerbaar was. Mijn vertrek uit het team is voorwerp van heel wat lobbying. En zeggen dat ik er eigenlijk nooit voor gekozen heb om te veranderen van team of opdrachten. Ze liet me in elk geval weten dat de beslissing nu niet kan veranderd worden, dat ze er in gelooft en ik met mijn twijfels bij haar terecht kan. Het ideale moment om de onzekerheid over mijn taken en de rol van mijn vroegere verantwoordelijke aan te kaarten. Ik heb zeker nog veel bij te leren maar ik wil ook geen schoonmoeder die mijn doen en laten in de gaten houdt. Ze stelde de vraag enigszins aarzelend: of ik op termijn dat project wou trekken? Mijn antwoord leek haar te verbazen. Ik moet dus duidelijk wat meer mijn capaciteiten in de verf zetten in de toekomst. Binnen een paar weken is er opnieuw overleg, concrete taken verdelen.

Ondertussen probeer ik me ook wat in te burgeren bij mijn nieuwe team. Een aantal teamoverlegs bijgewoond en het is wennen. De mensen zijn zeker sympathiek en ze laten me ook voelen dat ik welkom ben. Maar ook zij worstelen met de veranderingen. Sommigen zien er een nieuwe uitdaging in, anderen strubbelen tegen. Mijn takenpakket, voor zover dat duidelijk is, lijkt niet te passen in het plaatje van het team. Maar iedereen wil er wel voor gaan, noodgedwongen, maar we gaan ervoor.

Dus is vandaag eigenlijk best een ideale dag om een paar oude opdrachten af te werken en een vacature voor mijn collega waar ik mee in tandem ga werken op te stellen. Nog een paar uurtjes...

You Might Also Like

0 reacties