Verloren

Op de receptie van de opening van de tentoonstelling liep ik wat verloren. Zoveel mensen, bekende gezichten en andere. Hoogdravende woorden...

Op de receptie van de opening van de tentoonstelling liep ik wat verloren. Zoveel mensen, bekende gezichten en andere. Hoogdravende woorden over kunst en maatschappij, met-beide-voeten-op-de-grond opmerkingen, koetjes en kalfjes, het suisde in mijn oren. Ik hoorde enkel ruis, zag weinig gezichten, enkel indrukken. En toen zag ik hem staan. Aan de toog. Ik opende mijn ogen, mijn aandacht gespitst. Zijn gezicht kwam me meteen vertrouwd voor. Alleen kon ik het niet plaatsen. Hij is niet onknap, maar vanwaar ken ik die rijzige gestalte? Het duurde even voor ik hem kon plaatsen, het zal wel de baard geweest zijn, en plots was ze daar: het dorpsmeisje. Natuurlijk ken ik hem, van het jeugdhuis (Ć©Ć©n van degene die we frequenteerden) en de vele fuiven. Ik herinner me vooral ons geanimeerde gesprek nadat hij me een tik op het voorhoofd had gegeven aan de toog ergens in een tent op een wei. Het verschot van mijn leven, het is wel het laatste wat je verwacht als je iemand staat te zoenen. De tik kwam, voor alle duidelijkheid, niet van de gezoende, maar van hij. Dat het niet kon om een eenzame ziel zo met de neus op de feiten te drukken. Ik weet niet meer wie ik toen zoende, maar hij, de tikgever, is me wel bijgebleven. "Zo'n domme verleidingstruc", lacht mijn lief. Verleiding? Nee,... Ik ben hem zo vaak tegengenkomen, nooit iets gemerkt. Hij was toch te knap voor zo'n dorpsmeid? Blijkbaar heeft ook hij het platteland achter zich gelaten. Gent is een dorp, meneer.

P.S. Vanavond teisteren we een afrekeningsfuif, toeval?

You Might Also Like

1 reacties

  1. Een afrekeningsfuif! Miljaar, ik ben zoooooo jaloers! Had ook zin om te gaan, en toen bedacht ik 'maar kom, gij zijt veel te oud voor zo'n fuif', maar nu heb ik me bedacht, lol, en heb ik spijt natuurlijk! Veel plezier in elk geval...

    BeantwoordenVerwijderen