dag van...

Voor ambtenaren is het vandaag dag van de dynastie, ik ben een dagje thuis en dat bevalt me heel goed. Mijn week is zowat ergens midden vori...

Voor ambtenaren is het vandaag dag van de dynastie, ik ben een dagje thuis en dat bevalt me heel goed. Mijn week is zowat ergens midden vorige week begonnen met een opleiding met mijn nieuwe chef. Het mondde uit in de nuchtere vaststelling dat hij niet goed welke taken ik op mij zal nemen, of eigenlijk wel, maar hij beseft niet goed wat die juist inhouden van tijdsdruk, omvang,... De dag nadien had ik teamoverleg met mijn nieuwe team en werd het me nog eens pijnlijk duidelijk, we zijn met verschillende dingen bezig. Na de vergadering kwam het nieuws van overleg op hoog niveau en dat ik het alleen ging moeten doen, of kon mijn nieuwe chef mee of mijn oude? Het weekend werd een lange rush, kookles, nog wat werken om het overleg voor de volgende week,... Het weekend was voorbij voor ik het wist en ging over in noodoverleg, een saaie vergadering en nog maar een vergadering vol frustraties. Het teamoverleg met mijn oude team heb ik al een paar keer gemist, telkens met een goede reden. Maar toen ik mijn mailbox na een dag opleiding open deed en het verslag van hun teamoverleg onder ogen kreeg besefte ik dat ik op een aantal vergaderingen niet uitgenodigd was terwijl ik dacht dat ik daar wel een taak had. Terzelfdertijd zag ik hoe ze de doelstellingen van dit jaar evalueerden en de nieuwe opstelden. Iemand maakte de opmerking dat ik toch bij de evaluatie had moeten zijn, tja, als je niet uitgenodigd wordt, probeerde ik nog maar het spel zat op de wagen. Het werd een gevecht tegen de tranen en toen een collega zei dat ik een pluim had gekregen voor mijn werk in dat dossier tijdens de evaluatie werd het nog lastiger. Hoe? Jullie gaan daar in de toekomst toch niet meer op werken? Oh jawel, maar samen he. En waarom moet ik dan veranderen van team?
Ik heb uiteindelijk mijn moed samengeraapt, tranen verbeten en mijn oude chef aangesproken, dat ik niet meer uitgenodigd word enzo. Hij ging het eens bekijken want het was zeker een fout, maar met al die nieuwe mensen ligt dat soms moeilijk.
Ik ben uiteindelijk gevlucht richting huiswaarts en toevallig een oud-collega tegengekomen, een directeur die me vertelde hoe het bij mijn vorige werkgever is. Het werd ook een beetje een klachtenstroom, maar het kon me niet echt troosten.
Net zomin als het boek van Annelies Verbeke dat ik gewonnen heb of de usb-stick die Joke's werkgever me schonk. Vandaag is echt een dag om huishoudelijke karweitjes op te knappen die al te lang zijn blijven liggen en mijn moed samen te rapen. Morgen hoop ik toch een paar dingen uit te klaren, anders komt die info op de stick me misschien sneller van pas dan ik voorzien had

You Might Also Like

2 reacties

  1. Laat je niet kisten! Die nieuwe chef zou wel goed blind moeten zijn om je te negeren! Wat een oen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn nieuwe chef staat met zijn rug tegen de muur. Een team met taken waar hij niks van afweet en weerstand, niet te doen... Ik ga nog eens een serieus woordje met iedereen moeten doen.

    BeantwoordenVerwijderen