Mag ze komen spelen?

Dit deed me aan iets denken. Toen mijn ouders aan het bouwen waren liep ik regelmatig rond op de werf, een kleuter van vijf ofzo. De eerste...

Dit deed me aan iets denken. Toen mijn ouders aan het bouwen waren liep ik regelmatig rond op de werf, een kleuter van vijf ofzo. De eerste keer dat ik uit het venster van mijn slaapkamer keek, zagen we, want mijn grootmoeder was er bij, een jongetje met grote botten aan en sneeuwwit haar. Hij zwaaide en vroeg of ik mocht gaan spelen. Hij had ook nog een zus van mijn leeftijd, ook al met wit haar. We werden een onafscheidelijk trio, later kwamen daar nog een buurmeisje en een buurjongen bij. Mijn ouders hadden een relatief nieuwe verkaveling uitgekozen en de velden werden onze speelruimte: kampen en vallen voor de anderen. A ja...
Op de duur waren er teveel huizen en soms moesten we ook wel in de buurt blijven, dan hielden we wedstrijdjes. Met een chronometer registreerden we hoe lang het duurde om de toer rond onze huizen te lopen op het nieuw aangelegde pad. Zelf was ik niet zo sportief maar als ik dreigde van het op te geven, dan liep hij wel eens een rondje met me mee. Of hij moedigde me aan door te zeggen dat de laatste ronde toch wel x seconden sneller was dan de vorige. Al gauw liepen we om ons eigen record te verbeteren, zo kon iedereen weer winnen.

You Might Also Like

0 reacties