Dit weekend ga ik reacties van het thuisfront op het voorstel van mijn architecte verzamelen. Voorlopig hebben ze het moeten stellen met een telefonische uitleg, wegens zee-weekend natuurlijk.

Dit waren ze tot dusver:

"Ja, daar zit iets in. Zo doen ze dat nu in moderne huizen. Ja, misschien geen slecht idee. Maar vergeet ook niet dat je dit en dit nog aan de aannemer moet vragen."

"Ze gaan alles overhoop zetten. Jij gaat daar niet kunnen blijven, zou je niet thuis komen slapen als ze aan het verbouwen zijn. Je bed staat hier toch nog. Ik zal dan koken en je komt maar thuis wanneer je wil, dan kun je het opwarmen in de microgolf."

"Ze mag zij tekenen wat ze wil, jij bent het die beslist."

Mensen die vertrouwd zijn met de no-butterfly familie hebben ze ongetwijfeld herkend. Mijn broer, praktisch aangelegd dat wel maar altijd drie stappen te ver naar mijn goesting, dus kreeg hij als reactie dat de aannemer nog niet voor direct is en dat ik daar nu dus nog niet wil aan denken (ik heb dat ondertussen geleerd en ben daar wel fier op = stukken beter dan mijn kop laten zot maken). Mijn ma en als laatste mijn pa, de meest nuchtere van allemaal, die zeker niet te rap gaat beslissen.