Play the bitch!

Rollenspelen zijn een constante bij allerlei opleidingen om evaluaties en dergelijke voor te bereiden. Vandaag mocht ik opdraven in een derg...

Rollenspelen zijn een constante bij allerlei opleidingen om evaluaties en dergelijke voor te bereiden. Vandaag mocht ik opdraven in een dergelijke opleiding bij mijn nieuwe werkgever. Ik was niet bijster enthousiast na mijn ervaringen bij mijn vorige werkgever waar ik voor beide kanten (evaluator en geëvalueerde)al eens een opleiding doorlopen heb en er geen bijster goede herinneringen aan over hou.

Een klassieker is: je zit ergens vast en dan komt er de mogelijkheid voor één persoon om er uit te geraken, overtuig de rest dat jij diegene moet zien. Wie El método gezien heeft, weet dat het er dan hard kan aan toe gaan. Wie de film nog niet gezien heeft, haast je naar de cinema! Aangezien het een opleiding is en geen eliminatie is het de bedoeling dat we er iets van opsteken. Dus kregen we extra instructies: ga 100% voor je gelijk. De situatie: je zit met vier verantwoordelijken in de file vast (boekhouding, productie, verkoop en inkoop), een moto kan één van jullie mee nemen. Wie? Ik was gebombardeerd tot verkoper en had vooraf met twee van mijn collega's mij serieus kunnen voorbereiden. Zij hadden me ingepeperd dat verkoop voor alles gaat (klant is koning, play the bitch) en nu moet ik zeggen dat ik me ook geïnspireerd had op een vriend die verkoper is. In eerste instantie werd er wat over en weer geroepen en kwamen we er langs geen kanten uit.
Nadien kwam de tweede fase: wees constructief. Al gauw bleek het aantal echt dringende zaken herleid tot twee. Nu was de lesgeefster er wel van overtuigd dat ik eigenlijk al te laat was. Ik moest mijn klant voor lunchtijd faxen na overleg met mijn verantwoordelijke en het was al twintig voor twee. Die van productie moest prestatierapporten van zijn mannen op het einde van hun shift (14u) ondertekenen, anders konden ze niet naar huis ofzo. Alleen vond ik (en ik niet alleen) dat lunchtijd wel rekbaar is, zeker in de verkoop. Dus zei ik dat ik voor twee uur moest bellen naar mijn mogelijke klant en verzweeg ik het overleg met mijn chef (omdat ik ervan overtuigd ben dat hij akkoord gaat). Enfin, ik kreeg toestemming om met de moto mee te rijden. Nadien noemde de lesgeefster me een liegebeestje... You win some, you lose some?
Wat me echter het meest choqueerde was dat ze zei dat ze me al een tijdje geobserveerd had en niet dacht dat ik dit in me had en die *dit* zei ze met rollende ogen alsof ik iets verschrikkelijks gedaan had.

You Might Also Like

2 reacties

  1. Heette de lesgeefster toevallig M.D.? Ik heb die oefeningen ook allemaal moeten doorlopen (ben er gelukkig vanaf ondertussen). Ik slaagde er meestal in mezelf in het kamp van de observatoren te zetten zodat ik zelf niet te veel moest doen... :-p

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nee, een zekere C. is onze lesgeefster. Observeren is misschien minder lastig maar dan wordt het al gauw ook saai en ik wil toch wel iets opsteken van de opleiding.

    BeantwoordenVerwijderen