Ik hoef het zelfs niet te ontkennen. Ik hou van verhaaltjes. Lange verhaaltjes, korte verhaaltjes, grappige verhaaltjes, griezelige verhaaltjes, ondeugende verhaaltjes, spannende verhaaltjes, echt gebeurde verhaaltjes, heksenverhaaltjes, historische verhaaltjes, kabouterverhaaltjes,… en ja, als het moet, ook wel van romantische verhaaltjes.

Als oudste kleinkind aan vaders kant genoot ik van veel tijd, verbazing en energie. In de onderste lade van de borrelkast tussen andere spullen zat een grote schat, of beter twee. Twee boekjes die ik enkel onder toezicht mocht bekijken. Mijn grootmoeder draaide de pagina’s, terwijl ik aan haar lippen hing. Woord voor woord wist ik wat Floris, het ezeltje overkwam. Hij werd meegenomen door bandieten, maar wist te ontsnappen naar zijn baasje dat ook zijn beste vriendje was. De paarse tekeningen komen me zo voor de geest, het andere boek had dezelfde stijl maar de tekeningen waren groen. Het verhaal ontsnapt me nu, maar het ging over een meisje en een jongetje.