Sinds ik veranderd ben van werk, en zeker de laatste weken, lukt het me niet meer om te lezen op de trein. Altijd kom ik wel een collega tegen en ik kan toch moeilijk asociaal doen en ergens anders gaan zitten? Ik begin serieuze ontwenningsverschijnselen te vertonen. Het jeukt...

Maar nu kan het verlof echt beginnen, de familiale verplichtingen zijn achter de rug, zoals verwacht en een beetje gehoopt komen mijn werkmannen (pa en broer)deze week niet langs en kan ik voluit lezen. Ok, er zijn ook nog wat huishoudelijke taken die ik uitgesteld heb. Die paperassen geraken echt wel geklasseerd...

Eerste boek op mijn lijstje: Eleanor Rigby van Douglas Coupland. Hoofdpersonage is Lizz Dunn, nooit getrouwd, oude vrijster die zelfhulpboeken leest maar goed beseft dat ze haar ook niet ver zullen helpen "alle auteurs zijn gelukkig getrouwd en hebben kinderen, hoe kunnen ze dan schrijven dat je de eenzaamheid moet omarmen?" Compleet uit het niets duikt haar zoon op, resultaat van een klasreis naar Italië...

Dus als je me nu wil excuseren, ik zoek mijn plaatsje in de zetel bij de open haard weer op...