Nee, zaterdag ben ik niet naar I love techno geweest. Ik heb de feestgangers wel gezien zaterdag toen ik rond zeven uur met de bus aan het station aankwam. Een grote massa stond te wachten op een pendeltram. Toen ik het Maria Hendrikaplein overstak, zag ik twee mannen zomaar in het wilde plassen. Het was nog niet eens donker, dat beloofde....
Zondagmorgen ga ik na het douchen ontbijtkoeken halen. Als ik mijn deur sluit, zie ik het onheil: van de drie bloemen in mijn plantenbak op de vensterbank is er nog slechts eentje over. Moederziel alleen met de blaadjes naar beneden. Ik vloek eens luid maar eigenlijk moet ik mijn opwelling om te beginnen huilen doorslikken. De blik van de buurman van een paar huizen verder die me kruist maakt duidelijk dat hij het ook gezien heeft. Onderweg naar de bakker kom ik de aardekluiten van mijn twee andere plantjes tegen. Ik zucht. Het is niet dat het dure planten waren, vier voor drie euro als ik me goed herinner, maar ik had ze nog niet lang en die bloembak staat er al verschillende jaren. Nooit problemen. En ik maar stoefen tegen mijn ma... De andere bloembakken in mijn straat lijken geen schade ondervonden te hebben. Ik haal zuchtend mijn zielige bloempje binnen, geef het water en extra vitamientjes en beloof het om nog deze week voor gezelschap te zorgen.