Gent kiest...

Bekentenis: ik heb iets met politiek en zeker met verkiezingen. Ik zou niet zo ver willen gaan als Ilse in haar bekentenis waarmee ze een ...

Bekentenis: ik heb iets met politiek en zeker met verkiezingen. Ik zou niet zo ver willen gaan als Ilse in haar bekentenis waarmee ze een nieuw project Gent kiest op de stadsblog aankondigt. Ik ga zeker niet alle programma's vergelijken, nee, sommige partijen laat ik al bij voorbaat links liggen, maar toch... over politiek kan ik wel een woordje plaatsen, niet hier, geef mij maar discussies in levende lijve, al dan niet vergezeld van gerstennat of cafeĆÆne.

Het zijn mijn eerste gemeenteraadsverkiezingen in Gent en dat is wel iets anders dan in een klein dorpje in West-Vlaanderen. De spelers en hun verleden zijn me een heel stuk minder bekend en ik moet meer voortgaan op de media, aangezien de meeste mensen net als ik aangespoelden zijn. Door het vertrek van de burgemeester lijken het best spannende verkiezingen te worden, of zo wordt er toch over gesproken. "Sos of Sas" kopt de Knack van deze week en ik ben er nog niet echt uit: bedoelen ze het als een kreet om hulp (S.O.S., je weet wel) of sos van socialisten???

De inzet is natuurlijk niet gering, de opvolging van een populaire burgemeester. De eerste minister die zich op de lijst zet, zijn verklaring dat hij gewoon doorgaat met zijn federaal beleid en dat de beleidsverklaring er dus komt, ook al is het twee dagen na de verkiezingen en de waarschuwing die dat inhoudt, want een beleidsverklaring kan niet zonder budget, en laat de bevoegde minister zich nu in dezelfde stad op een lijst profileren....

Zelf woon ik al vijf jaar in Gent en heb ik dus ten volle kunnen profiteren van het tweede paarse beleid. De Graslei als parking is voor mij enkel een gruwelverhaal uit het verleden. Het invoeren van de P-route heb ik vooral in de krant beleefd, aangezien de studentenbuurt toen mijn voornaamste territorium was. Nu ik er een meer permanente stek heb, kijk ik met een andere bril. Al bij al is het goed leven in Gent, maar toch kan je niet blind zijn voor de problemen. Het gedoe om het Forum, het wintercirkus en het gevoel dat ons een cirkus wordt opgedrongen, terwijl dit idee me meer aanspreekt, maar ook de meer dagdagelijkse problemen. Ik kijk dan ook met heel wat belangstelling uit naar het nieuwe project op de stadsblog en hoop dat het een discussie onder volwassenen wordt in plaats van een zandbak.

Wat ik me wel herinner van de twee keer dat ik in Gent mocht/moest gaan stemmen is dat er met papier en potlood gestemd wordt (de charme van het bordje "gelieve het potlood niet nat te maken") en ook de sfeer in het stembureau. Geen enkele keer moest ik aanschuiven in mijn stembureau, dat was wel anders toen ik een volmacht kreeg van een vriendin. En nadien de frustratie... Om de een of andere reden lijkt het in Gent uren te duren voor er ook maar enig resultaat bekend is en dat terwijl ik van bij het begin van de traditionele verkiezingsshow aan de buis gekluisterd ben. De spanning hoe Ć©Ć©n stembureau de eerste tendens kan betekenen, wie verliest, wie wint, hoe ziet de coalitie eruit en hoe deze hypotheses als een kaartenhuisje in elkaar zakken bij de resultaten van een tweede, derde,... stembureau. Ongemeen spannend vind ik dat...

Elk jaar is er wel een nieuwigheidje: de lijststem, een rechtstreeks duel tussen kandidaat-burgemeesters, foert-partijen,... Het organiseren van verkiezingen is een Vlaamse bevoegdheid geworden. Of dit een goede zaak is laat ik maar in het midden. Mijn collega's mochten in het personeelsblad uitleggen hoeveel energie en tijd de hele organisatie gekost heeft en nog zal kosten. Volgens hun nota's is dertigjarig overheidspersoneel geliefd als kandidaat om op zondag een democratische plicht te doen waar serieus tegenopgekeken wordt. Bijzitter, voorzitter van stembureau of telbureau... Het was een serieus discussiemoment aan tafel over de middag onder de collega's. Verschillenden hadden al een brief ontvangen en ik moet toegeven dat ik een beetje jaloers was. Ik heb altijd gezegd dat ik wel eens bijzitter in een stembureau wou zijn. Het lijkt me wel tof om de mensen van uit de buurt eens te zien en ik ben wel naiƫf genoeg om er de romantiek van die halve dag "democratische plicht" in te zien. Keerzijde van de medaille is natuurlijk dat eens je opgeroepen bent, je het altijd aan je been hebt.

Toen ik deze week de brief vond, reageerde ik nogal uitgelaten. Vriend R. keek me aan alsof ik de lotto had gewonnen. Toen las ik de roze brief wat meer in detail: bijzitter, ja maar niet van een stembureau, maar van een stemopnemingsbureau. Gent kiest... en ik mag/moet gaan tellen, in plaats van aan de buis gekluisterd te zitten, maak ik de uitslag mee "en direct". De charme van papier en potlood leek iets verder af, tot ik me de heroĆÆsche verhalen van mijn vroegere geschiedenisleraar herinnerde. Hij heeft het ons in geur en kleur uitgelegd, hoe hij jaren voorzitter van een telbureau is (was?), hoe de formulieren op stapeltjes worden gelegd volgens partij,... en wat je allemaal kon lezen op ongeldige kiesformulieren. Schutwoorden, hij kleurde warempel rood maar dan wou hij het toch met ons delen. Ten slotte waren we zesdejaars en ging onze democratische plicht niet lang meer uitblijven. Stemadvies gaf hij niet maar wie tussen de regels kon lezen, begreep het wel. "Stem groen, fuck een kikker" vond hij de beste ongeldige stem die hij ooit te zien kreeg, vooraleer hij ons op het hart drukte om toch maar geldig te stemmen. Ja, dat is ook de charme van potlood en papier...

You Might Also Like

2 reacties

  1. Ik heb dat ook altijd al eens willen doen, bijzitter zijn. De dag van de verkiezingen is ook een hoogdag voor mij. Tv, radio, teletekst, 's nachts nog eens opstaan en naar telekest kijken. 't is niet altijd lost of prison break die mij voor de beeldbuis kunnen kluisteren. Hopelijk geen nieuwe zwarte zondag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik ben lang geen dertig en ik moest voro de federale al gaan tellen...
    nee niet omdat ik ongeveer deeflde job als gij hebt, maar omdat ik dnek ik bij mijn toen amper 24-jarige zus uitkwmaen die net in het onderwijs was gstapt en meteen eens de ganse familie lord cms opsnorden de kloefkappers om te gaan tellen begot en als dank een salmonellabroodje te voederen dat de hele namiddag buiten de frigo had gelegen...met tientallen andere pistolets...
    succes!

    mijn collega's mogen nu zondag hun werk gaan testen...
    die draaien zot...

    BeantwoordenVerwijderen