Vrijdag was het dan zo ver. Ik meen me Henk te herinneren in impro in de Tinnenpot, waar hij als bromvlieg in een potje confituur de zaal plat kreeg. Dus af en toe checkte ik wel eens de speeldata en spijtig genoeg moest ik verstek laten gaan bij de try-out in mijn hometown (familieverplichtingen). Ondertussen had ik mijn liefste al een beetje enthousiast gekregen dankzij de uitzending van Urbanus (zowat de enige die we gezien hebben) maar hij was heel wat minder enthousiast bij de gedachte dat hij er ook die andere komiek, die het scherm geteisterd had met een oranje doek om zijn hoofd, ging bij moeten nemen. Dus toen ik een try-out zag in een jeugdhuis in het Gentse was hij verkocht. Meer nog, hij maakte wat reclame bij zijn vrienden en zo werd ik plots verantwoordelijk voor de invulling van de vrijdagavond van vijf mensen... Niet echt een gemakkelijke taak en vooral het was een heel gevarieerd publiek, ongetwijfeld met als gemeenschappelijke kenmerk hun kritische visie.

Gelukkig liet Henk me niet in de steek. Een heel herkenbaar verhaal, welk kind heeft nooit de oren van zijn ouders hun kop gezaagd voor het één of andere beestje, dat als kapstok wordt gebruikt voor allerlei verhaalwendingen en ideeënspuiterij. Fantastisch, echt waar, ga het zien...