"Welkom aan onze nieuwe collega"

Blauwe letters op een groene achtergrond, een A4-tje op het prikbord bij het verlaten van de lift. Ik zag het pas deze avond maar het heeft ...

Blauwe letters op een groene achtergrond, een A4-tje op het prikbord bij het verlaten van de lift. Ik zag het pas deze avond maar het heeft wel een tof gevoel. Net zoals toen ik zag dat de collega waar ik het bureau mee deel met balpen mijn naam toegevoegd had op het kaartje bij onze deur op mijn zogezegde eerste werkdag, een week geleden. Het was eerder een dag om allerlei paperassen te regelen, ik moest er pas later zijn, kreeg een badge (direct met mijn naam op), treinabonnement (gratis deze keer), pc met login en wachtwoord (na een tijdje toch),... enfin, eerder een rustig dagje.

Ik heb die dag wel mijn naam gemaakt door direct een aantal belangrijke regeltjes te omzeilen. Verlof nemen zonder dat je een verlofkaart hebt en zonder dat er een meerdere die kaart kan tekenen... Ja, ikke dus.

Vandaag was mijn eerste echte werkdag. Ik deed er gisteravond wel lachend om, maar het was wel een beetje raar. Ok, op sommige vlakken is er niet echt veel veranderd, ik spoor nog steeds naar Centraal Station maar ik loop nu meer met de grote kudde mee. Het is nog steeds Brussel maar er wordt uitsluitend Nederlands gepraat, de kuisvrouw is niet gesluierd en is tijdens de werkuren bezig, waardoor ze me kon helpen om binnen te geraken via het badgesysteem waar ik nog niet vertrouwd mee ben. Mijn bureau deel ik met één collega in plaats van met acht en de telefoon rinkelde slechts twee of drie keer vandaag. Er is geen koffiemadam maar er staan twee thermossen in de gang en ik ontdekte ook dat ik zowat de hele voormiddag door gewoon naar de cafetaria om een fles water kan lopen.

De paperassendag had ik me geconcentreerd op de beleidsbrief die mijn collega me toegestoken had. Saaie lectuur had ze me gewaarschuwd maar wel een goed begin, zeker bij gebrek aan pc. Het domein is natuurlijk bekend maar de invulling is anders. De Europese potloodlijntjes zijn dezelfde maar ze worden sterker in de verf gezet, meer ingekleurd. Deze morgen boog ik me dan maar plichtsgetrouw over datzelfde document en ik had me ook voorgenomen om een aantal andere beleidsdocumenten door te nemen. Tijdens een vakantiemaand kun je niet echt veel begeleiding verwachten maar het heeft je wel tijd om je rustig in te werken, heb ik mezelf voorgehouden. September zal druk worden en zal er ook wel verwacht worden dat ik ergens een "nuttige" bijdrage kan leveren... Maar lezen is saai, massa's beleidsdocumenten die nogal eens in herhaling vallen omdat er toch blijkbaar een visie gevolgd wordt en die steeds verder uitgediept wordt. Maar een beleidsbrief in 2004, een update in 2005, een verklaring begin dit jaar, eentje vlak voor de zomer en nog eentje in voorbereiding voor september kan wel iets te veel van het goede zijn, dacht ik zo. Het was dan ook lastig om er mijn gedachten bij te houden en alles een beetje te ordenen. Vandaag had ik ook de tijd om mijn postvak iets meer te bestuderen. Mijn nieuwe chef die ik hoop en al een halve dag gezien heb (waaronder het sollicitatiegesprek) heeft me een hoop documenten en cijfertjes gestuurd. Toen ik ze op mijn paperassendag zag, had ik de neiging om ze een "kan wel interessant zijn maar hoe te begrijpen" stempel te geven. Toen ik vandaag echter de mailtjes wat meer in detail bekeek, zag ik ook dat er dingen van me verwacht worden. In de driemaandenplanning van de dienst kwam mijn naam zelfs twee keer voor, terwijl ik er op die vergadering in juli niet eens was!


Mijn eerste werkdag is ook het einde van de vakantie, meestal een periode om wat bij te lezen of films te bekijken maar ik had al zo'n voorgevoel. En ja, het is er niet echt van gekomen. Ik heb heel weinig gelezen op reis, gelukkig had ik me beperkt tot één boek (uit één van de beruchte reeksen van de krant) en zelfs dat heb ik niet uitgelezen, ook al bevalt het me wel, dus nu is het treinlectuur. Ach, bijna het chicklit-boek vergeten, geschreven door de dochter van de Ierse premier dat ik las tijdens de Gentse feesten. Het idee is wel tof: de mannelijke helft van een droomkoppel laat een lijst na van maandelijkse taken voor zijn vrouw wanneer hij komt te overlijden na een ziekte. Het leest heel vlot maar er hoort wel een waarschuwing bij: het einde is heel moraliserend, zoals lief kon ontdekken terwijl hij me de laatste bladzijden voorlas, terwijl ik kookte. De treinrit was juist te kort voor die laatste bladzijden... maar ik denk dat het wel verfilmd wordt.

Over films gesproken... Gisteren Ae fond kiss gezien van Ken Loach, een groot cineast bekend om zijn sociale drama's. Alle elementen zijn ook aanwezig in deze film maar het is vooral een liefdesverhaal girl meets boy, maar beiden hebben een andere culturele achtergrond. Zij is een Ierse jonge vrouw die een man volgde naar Glasgow maar uiteindelijk bleek het niet te werken. Hij is de enige zoon van Pakistaanse immigranten die zijn huwelijk met zijn volbloed nicht al voorbereid hebben. Ook voor de twee dochters zijn al plannen....

You Might Also Like

6 reacties

  1. Eindelijk! Mijn verloren dochter teruggevonden! :-D Ik ben in de beginperiode van je blog hier komen lezen, maar ik vergat de url. Heb me dan weken zitten afvragen hoe het met je zou zijn, maar ik kon niet komen lezen, want ik wist niet meer waar je je netgewijs schuilhield. Heb zelfs met verschillende combinaties trefwoorden uit een post die ik me herinnerde zitten zoeken in google, maar 't was 'geen avans'...

    :-D

    Nu heb ik a lot of catching up to do, veronderstel ik... Eens kijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Euh, natuurlijk ben je mijn dochter niet. Dat kan helemaal niet, want 1. ik heb geen kinderen, 2. dus al zeker geen dochter en 3. we zijn denk ik even oud, misschien op een jaar na, dus het zou wel heel vreemd zijn mocht je mijn dochter wezen. :-) Maar zeggend mensen dat niet als ze iemand terugzien die ze lange tijd uit het oog verloren waren? "Ah, de verloren zoon!" (zie ook: de Bijbel) Naar analogie: "Ah, de verloren dochter." Kan evengoed een ingeving van het moment van mij geweest zijn hoor... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. op die manier...
    als ik het goed voor heb zijn we nu collega's geworden...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, was net deze post aan het lezen, en dat klinkt verdacht sterk gelijk 'bij ons'. Die thermossen, een van de weinige plekken waar alleen Vlaams wordt gesproken in Brussel... Maar 't kunnen natuurlijk nog verschillende locaties zijn in Brussel. Al heb je aan het Centraal Station maar twee mogelijkheden. En als je niet met meer dan tien in een bureau zit, dan moet het wel 'bij ons' zijn. Welkom, zou ik zo zeggen. En binnen een paar maanden alweer verhuizen hè? Je hebt een mail... Ah, je hebt het gezien zie ik :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. allez speurneus liza heeft goed werk geleverd...

    no butterfly uw werkplek komt me schrikwekkend bekend voor...

    maar er zullen mss nog bedirjven zijn in het brussels met prikborden aan de lift, koffiethermossen, kuisvrouwen zonder sluier en puur vlaams lol

    ;-)
    alleen het nieuwe badgesysteem klotp precies niet in het plaatje, maar jij bent natuurlijk blijbkaar nieuw

    BeantwoordenVerwijderen