Rollercoaster

Ik voel me momenteel zo’n beetje als in een rollercoaster. Op het werk krijg ik door de afwezigheid van mijn verantwoordelijke heel wat tijd...

Ik voel me momenteel zo’n beetje als in een rollercoaster.

Op het werk krijg ik door de afwezigheid van mijn verantwoordelijke heel wat tijd om me in te werken, maar na een paar uur lezen van allerlei documenten komen de muren op me af. Als ik buiten kijk zie ik enkel muren vol ramen, niet het fantastische zicht op Brussel dat ik ooit had. Mijn collega’s zijn best ok, het is niet de fermettementaliteit waar ik voor gevreesd had. Maar ik voel me een beetje een buitenstaander, omringd door mensen in langdurige relaties met iemand die ze van unief kennen, net niet gebombardeerd door suikerbonen… Ik geef toe dat ik er een karikatuur van maak, maar het voelt soms een beetje vreemd: mensen ontmoeten die je niet kennen en die zich een idee van je vormen op basis van… tja, van wat?
Het lezen van de documenten doet me ook beseffen hoe weinig ik weet. Ik moet de puzzelstukjes opnieuw in elkaar steken, nieuwe afkortingen inprenten, een andere visie,… Maar theorie doet snakken naar praktijk, iets kunnen, iets bewijzen voor mezelf en mijn collega’s die niet goed weten wat ze met me moeten aanvangen,… Er zijn dagen geweest dat ik licht euforisch thuiskom, andere ben ik de paniek nabij. Huilen, tranen met tuiten zonder te weten waarom. Doodmoe krul ik me op en laat me wegzakken in een diepe onrustige slaap, onderbroken door onrustige dromen. Natuurlijk is het te vroeg om me een oordeel te vormen, ik herinner me levendig de eerste weken, maanden op mijn vorige job: hoe alles op je afkomt en je het ondergaat. Toch kan ik niet beletten dat de gedachten malen in mijn hoofd, over en over… Ter verdediging sluit ik me dan langzaam af van anderen, zeker van zij die lastige vragen stellen of me in de verdediging duwen.
Anderzijds wil ik mijn gedachtenstroom onderdrukken door mensen te ontmoeten, dus vond je me deze week meerdere keren achter de potten. Onvermijdelijk komt dan de obligate vraag: “hoe is het met je nieuwe job?”

Maar niet enkel het werk tolt in mijn hoofd, de emoties kunnen er ook weg mee. Een tijd terug was ik met een oude internet-date gaan eten, samen met mijn liefste. Best wel spannend voor iedereen, het leverde me een zware sms-discussie op voorhand op maar zoals ik wel een beetje verwacht had, klikte het uitstekend. Zelfs zo uitstekend dat mijn liefste bij het horen van de datingperikelen een blind date voorstelde met één van zijn vriendinnen. Mij leek de keuze niet geslaagd en ik heb zeker geen zin om te gaan koppelen. De compromis werd een uitnodiging voor een picknick in het park.
Toevallig was het onlangs de verjaardag van het meisje dat mijn liefste op het oog had en zoals wel vaker zette hij haar wat onder druk om zich in te schrijven op een datingsite. Hij vind ons de perfecte reclame maar ik heb het er wat moeilijker mee om het zomaar aan iedereen aan te raden is een ander verhaal. Tot ieders verbazing heeft ze zich die avond ingeschreven en nu ben ik zowat haar raadgever. Ik beschrijf de ontmoetingen die ik had, moedig haar aan,… en zo komen de verhalen los. Niet enkel zij, maar ook een andere vriendin. Voorlopig durft ze de stap wel niet zetten maar misschien ooit. Het toeval wil dat ik eerder haar uitgekozen had als mogelijke blind date. Maar aangezien er een grote picknick kwam waar iedereen zou zijn was alles mogelijk. Tot de picknick in het water viel en hij beroep deed op mijn mensenkennis om een gezellige babbel te regelen. Mijn liefste was in de wolken en vatte maar meteen de stier bij de horens. Hij stapte op haar af en tot onze verbazing zei ze zomaar ja. De telefoonnummers zijn uitgewisseld en nu is het afwachten, best wel spannend, maar een rollercoaster...

Gelukkig kon ik deze namiddag wegkruipen in mijn cocon, me installeren in de zetel, filmpjes kijken en even nergens aan denken. Morgen is weer een andere dag…

You Might Also Like

2 reacties

  1. ik snap het niet zo goed peins ik...lol

    enkel dat zicht door de ramen...dat heb ik hier ook..lol
    en muren die op je afkomen daar wen je wel aan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen