woensdag lachdag

Gisteren gaf het grote schema aan dat het tijd was om te lachen, niet één comedy voorstelling, maar twee! De eerste op het lijstje was Terro...

Gisteren gaf het grote schema aan dat het tijd was om te lachen, niet één comedy voorstelling, maar twee!

De eerste op het lijstje was Terrorist van Nigel Williams, wat lief graag had gezien maar er waren maar een paar avonden en we hadden al kaarten voor iets anders en misschien was het wel al uitverkocht... Enfin, veel tralala, even surfen, ach het begint om 19.30 en onze tweede voorstelling pas om 22u, op wandelafstand van elkaar, telefoonnummer ingetoetst en ja, er waren nog plaatsen. Ben ik goed of wat?
De voorstelling werd ook opgenomen voor tv en dvd, ja we komen in beeld. Na de eerste vijf minuten ofzo kwam de cameraman tussen, een probleem met het geluid. Nigel ging dan maar verder met de micro in de hand, weinig erg. Na de voorstelling kwam de regisseur ons beleefd vragen om nog even te blijven zitten, kwestie van die vijf eerste minuten opnieuw te doen. Of we nog eens wouden lachen? Ik vroeg me wel af hoe ze dat gingen oplossen met zijn jas, want de eerste keer heeft hij hem meteen afgedaan, de tweede keer niet. Ik vond hem ook de eerste keer grappiger, hij probeerde wel andere dingen te verwerken in zijn inleiding maar het publiek was iets minder mee.
De show zelf vond ik wel goed in elkaar steken, bij momenten misschien een beetje moralistisch maar al bij al wel geslaagd. Alleen, waarom moest er weer met West-Vlaanderen gelachen worden? Tussen Poperinge en Veurne heb ik wel ontvangst met mijn gsm...

Nadien zakten we af naar het Nieuwpoorttheater voor de try-out van Kamagurka en het was dik in orde. Echt waar, ik heb er van genoten. Ik vond hem beter dan de laatste keer dat ik hem zag, hij zag er ontspannen uit, de grappen waren absurd en hij nam het woord pompelmoes in de mond, hij was zelfs kwetsbaar...

You Might Also Like

0 reacties