Wat wil een mens nog meer, verwacht geen dagelijks verslagje van de feesten daarvoor zijn er mensen die dat beter doen.

Lief heeft heel professioneel een schema gemaakt, met wat we absoluut willen zien en wat we ook wel willen zien. Het is eens iets anders dan ik die op elke dag in het programmaboekje cirkels trek. In ieder geval blijkt eens te meer dat we het wonderwel snel eens zijn. We kunnen ons beiden wel vinden in wat comedy (gisteren les poupées passionnées, maar ook nog Freddy De Vadder en Kamagurka op het lijstje), straattheater (mijn taak om het schema op te vullen), muziek (natuurlijk),... Lief heeft gisteren zijn vaste stek op Boomtown laten vallen voor torenhoge ontmoetingen, de Beethoven Academie met een compositie van Dirk Brossé en live-verbinding met het orgel in de kathedraal, het beiaard in het belfort en een Oosterse groep in de Boekentoren. Niet direct wat je op de feesten verwacht, maar zeer gesmaakt.

In de namiddag hadden we een dansinitiatie aangekruist. Lief had me al een tijdje geleden voorgesteld om in september een danscursus te volgen maar aangezien we er niet echt uitraken wat we willen dansen is het Baudelopark the place to be. Het optelsommetje "de droom van lief om terug naar Argintinië te gaan maar deze keer op reis" met een lyrische beschrijving van tango "poëzie tussen twee lichamen" die in mijn achterhoofd rondspookt bracht ons bij dit voorstel. De elegantie van de koppels in de spiegeltent hielp ons zeker over de drempel, dus daar stonden we in de blakende zon sluipende passen in een grote cirkel aan het uitvoeren. Op lange rijen oefenden we de stappen in, de vrouwen of de volgers langs de ene kant, de leiders of de mannen aan de andere kant. Linkervoet vooruit, zijwaarts, twee stappen achterwaarts, zijwaarts en bijtrekken. Zeker niet moeilijk, en dat met "sluipende" passen. Ongewild stond ik tegenover een gast die door zijn vriendin gedwongen was om mee te doen. Onwennig bewoog hij zijn voeten, maar samen slaagden we er toch in om het tot een goed eind te brengen, schier eindeloos herhaalden we de figuur tot het tijd was om het met onze danspartner te oefenen. De beweging op zich was geen probleem, ook niet dat we niet naar onze voeten mochten kijken, laat staan dat we onze lichamen naar elkaar gewend moesten houden, allemaal een fluitje van een cent. Geen blauwe tenen, waar hebben liefs vrienden het toch altijd over? Nee, als er iets een probleem is, dan ben ik het wel. Bij een tango is er iemand die leidt en iemand die volgt, die laatste moet dus wachten tot de "leider" de stap zet. Hij kijkt waar plaats is en wacht eventueel om te dansen, hij kan ook een extra stap opzij zetten... wel, onnodig te zeggen dat alles daar blokkeerde, hoewel ik het dansen heel tof vond en me best amuseerde, lukte het niet echt. Een idee van Michel Houellebecq uit Platform schoot door mijn hoofd "Westerse vrouwen zijn verdorven door het feminisme waardoor ze zich niet meer kunnen overgeven aan een man..." Lief omschreef het later op de avond als de ideale dans om je vrouw te doen luisteren. Tss...

Vanavond wordt het Boomtown, lief heeft iets goed te maken na Werchter waarbij hij een andere groep als Absynthe Minded aanduidde. Maar de avond zit natuurlijk vol verrassingen, een sms berichtje en alles kan veranderen...


Morgen staat dit op het programma.