emotioneel moment

Ik heb even getwijfeld maar het heeft me zo aangegrepen dat ik het wel kwijt moet... Gisteren, stap ik één brok zenuwen voor de persconferen...

Ik heb even getwijfeld maar het heeft me zo aangegrepen dat ik het wel kwijt moet...

Gisteren, stap ik één brok zenuwen voor de persconferentie na het eten in de lift met mijn collega. Ik zie haar staan. Is zij het? Die blauwe mascara ken ik natuurlijk, maar dat korte kapsel,... Jawel, ze is terug met een kortgeknipt kapsel dat eigenlijk alles verklaard. Het staat haar wel, het toont haar sterkte.

"Hei, J. je bent terug!"
Ze lacht bemoedigend, "Ja, maar enkel deeltijds, rustig aan".

Ik begrijp het, we hebben samengewerkt op een project, heel wat discussies gehad waarbij ze mijn gedrevenheid probeerde in te tomen en ik haar al te vaak voorzichtigheid en een ambtenarenmentaliteit verweet. Maar het was een schok toen ze na de zomer niet terugkeerde. In het begin stel je je misschien weinig vragen. Ah, ze is in het ziekenhuis. Ah, ze komt terug tegen het einde van het jaar. Maar uiteindelijk is het juli geworden. Mettertijd is ook het besef gekomen: dit is ernstig.

"Ik hoor dat je vertrekt..."
"Ja..." Ik haal mijn schouders op, wat valt er te zeggen?
Ze lacht samenzweerderig, iets wat wel meer de reactie van collega's op andere diensten is. De veranderingen wegen zwaar en de motivatie lijdt er onder.

We komen aan op het zesde en verlaten de lift, ze wenst ons een prettige namiddag.

Even later kom ik haar tegen in de toiletten.
"Tu pars sans regrets?" Haar ogen hebben goed gezien, het afscheid valt me moeilijk. Zeker omdat ik weet dat mensen die veel voor me betekend hebben het nu lastig gaan krijgen.
Ze knikt, ze begrijpt het. "Het is nu dat je die beslissing moet nemen, niet binnen tien jaar", zegt ze met een vastberaden stem. Natuurlijk heb ik er niet aan gedacht om te veranderen van mening, maar soms knaagt het toch een beetje.
Ze werpt me nog een vermoeide glimlach toe.



Dat was gisteren, vandaag kwam ik haar opnieuw tegen in het toilet, vlak voor ik mijn badge en dergelijke zou gaan afgeven aan de personeelsdienst.

"Ce sont tes derniers jours?"
"Plutôt les dernières minutes..."
"Alors, je vais te donner un grand bisou et je te souhaite beaucoup de succès." Ze omhelst me. Ik wens haar veel sterkte...

You Might Also Like

0 reacties