Zaterdag, mijn ex komt bij een kop koffie zijn nieuwe aanwinsten tonen.

"Hé, dit is goede muziek, niet de crap waar je vroeger naar luisterde..."

Ik frons mijn wenkbrauwen, hoezo? Naar wat luisterde ik dan?

"Wie is dat trouwens?"

"Ach, de nieuwe van Morissey, echt vréé goed..."

"The Smiths heb ik vroeger grijs gedraaid, maar toen wij samen waren luisterde je niet naar zo'n dingen. Ik ben zeker dat ik je nooit naar The Smiths heb horen luisteren. Nee, vroeger luisterde je naar Rob De Nijs enzo." En hierbij trekt hij een vies gezicht.

"Ik luister nog naar Rob De Nijs, maar ook naar the Smiths, die cd draait op het werk regelmatig een half dagje mee."

"En welke cd? Welk liedje vind je het best?"

Tja, daar moet ik niet lang over na denken, girlfriend in a coma kan bij mij gerust een tijdje op repeat.

"Tja, dat vindt iedereen wel", hij is duidelijk niet echt overtuigd.

"En naar wat luister jij nu?" Ik kijk hem vragend aan.

"Ach, weet je, nieuwe muziek volg ik niet meer zo erg..."

Ik trek grote ogen en begin een opsomming van dingen die ik nu beluister, soms met een tip blogsgewijs of een opmerking van iemand op een optreden.

"Goh, je bent echt wel veranderd..." Verbeterd durfde hij net niet zeggen, maar ik kon het hem horen denken.

Typisch commentaar geven, maar zelf blijven stilstaan. Ik probeerde het af te wimpelen maar zijn opmerking is wel blijven hangen in mijn achterhoofd en ik heb eens serieus nagedacht. Ik zie me zo weer zitten op mijn kot, ja, meneer de kotbaas, ik doe nog een extra jaartje... Een leugentje om bestwil, financieel de enige manier om in Gent te blijven.
Wat stond er in mijn cd-kast? Dido, ongetwijfeld want die heb ik grijs gedraaid, en dan een hoop festival-dingen: Therapy, Skunk, Anouk, Live (weet je dat je de zee bijna kunt horen en zoals hij het publiek kon opzwepen in Werchter toen het zo regende, lief, ik wil die zien dit jaar), Suzanne Vega (die had een toffe live-cd op Werchter gemaakt als extraatje bij haar best of), Texas, Heather Nova, the Pretenders waarschijnlijk ook,... Een paar van die cd's draaien nu in willekeurige volgorde in mijn cd-speler en ik vind ze nog wel goed. Ik geef toe dat ik ze nu iets minder opleg, maar dat is dan eerder omdat er nog andere goede dingen tussen zitten. Eigenlijk begrijp ik zijn opmerking langs geen kanten, het zijn dingen die toen wel gedraaid werden op stubru. En ja, ik heb wel een paar best of 80's met commerciële hits, maar toen gingen wij ook wel naar zo'n fuiven en daar is niks mis mee. En ja, ik heb een paar cassetjes met Rob De Nijs die ik wel eens afspeel. Maar weet je, dat was zo, in die tijd in West-Vlaanderen, hard rock meisjes luisterden af en toe naar Rob De Nijs, en daar was absoluut niks verkeerd mee. Het was bijna een aha-erlebnis toen ik het Flip Kowlier hoorde vertellen in het Museum, een programma dat toen liep op stubru. Zijn zus was ook zo...