Een paar weken voor zijn verlof organiseert onze chef altijd een dienstvergadering, kwestie om ons te informeren wat ons kan te wachten staan tijdens zijn afwezigheid. Het is een jaarlijkse gewoonte en ook naar jaarlijkse gewoonte is het lijstje lang, er is de jaarlijkse evaluatie/opvolging van het beleid en de onderhandelingen die voorbereid moeten worden voor het najaar. Maar er zijn ook de veranderingen waar onze instelling mee geconfronteerd wordt, nieuwe indicatoren, gemeenteraadsverkiezingen,... Heel veel werk in een periode waar we met minder zijn door de vakantieperiode. Ik hou me low profile want ik besef dat ik in andere omstandigheden een deel van die taken op mij zou nemen, nu bezorg ik hen door mijn aangekondigd vertrek extra werk. Ik voel me een beetje schuldig maar probeer mijn tijd nuttig te besteden door al een nota uit te schrijven op papier.

Met de nodige zin voor dramatiek kondigt mijn chef aan dat mijn vertrek extra werk zal betekenen, hij heeft mijn voorstel ontvangen, ik heb mijn best gedaan om een aantal taken naar andere diensten door te schuiven en een maximum zaken zelf nog te doen. Maar het blijft een extra belasting, ik buig me nog wat dieper over mijn blad maar een venijnige opmerking kon niet uitblijven. De chef veegt het wat van tafel, het voorstel moet nog goedgekeurd worden...

Terug naar de agenda, de nieuwe indicatoren voor onze instelling. De chef ziet een taak voor iedereen van de dienst weggelegd. Hij zal ons het document toesturen, iedereen leest het en dan volgt de ietwat enigmatische omschrijving "chacun selon ses spécificités et compétences" zal bijdragen aan het werk. Het is een uitdrukking die hij vaak gebruikt en meestal kan het vertaald worden als werk voor enkelen. "Och, maar ik heb geen specifieke vaardigheden, dus mijn werk zit er al op." Het is waarschijnlijk één van de eerste keren dat ze het zo openlijk zegt en het choqueert me niet echt, ik weet hoe ze bestaat. Maar dat de chef zo'n opmerking gewoon voorbij laat gaan, typeert hem. En het is ook mijn voornaamste reden om te veranderen van werk. Met zo'n attitude verandert er nooit iets, groepsgeest nul en nogal demotiverend voor mensen die wel initiatief nemen. Op korte tijd zijn mensen met minder ervaring erin geslaagd om meer kennis te verwerven van de werking van de instelling en de indicatoren maar hier staat niks tegenover, geen bijkomende verantwoordelijkheid, wel kleine taakjes maar geen project waar prestige mee gehaald kan worden, iets om op je cv te zetten. Een beetje diensthoofd antwoordt bij een dergelijke opmerking toch: "dan zie ik geen plaats voor jou in mijn dienst" of heb ik teveel topmanager-fantasieën...