Ondertussen in suburbia...

Zaterdag, de 'goede' mensen wassen hun auto, zoals in het liedje, of rijden hun gras af. Een fantastische bezigheid om te verhindere...

Zaterdag, de 'goede' mensen wassen hun auto, zoals in het liedje, of rijden hun gras af. Een fantastische bezigheid om te verhinderen dat vrouwlief je op sleeptouw neemt naar het walhalla van de koopkracht, de winkelstraat, waar ze als hondjes zielig samentroepen aan de deur van de zoveelste kledingwinkel (al gemerkt nooit aan een cd-winkel?), soms vergezeld van een jengelend kind, maar altijd met een paar plastiek zakken. Nee, geef dan maar het gesnor van de grasmaaier, de rij wachtenden aan het containerpark en weten dat je er weer aan ontsnapt bent.

Vrouwlief gaat wel naar een keten, toch zo praktisch met een ruime parking, aanschuiven kan vanaf de laatste verkeerslichten. Toegegeven het is bijlange niet zo "gezellig" maar wat wil je, "Thomas heeft een nieuwe broek nodig en Emmaatje nieuwe schoenen. Ze groeien toch zo snel, moet je weten. En tijdens de week komt het er ook nooit van..."

Druk, druk, druk, nooit tijd om stil te staan en de ander in de ogen te kijken, luistern naar de stilte, enkel de ademhaling, het kloppen van het hart,...

Nee, de schrik voor de leegte overheerst alles en verlamt elk menselijk contact.

Waarom zouden we op zondag die leegte niet kunnen vullen met nog een blauw truitje, een bloesje of een nieuwe broek, een handtas en een das, schoenen,... altijd maar schoenen.

Tuurlijk, soms geef ik er ook aan toe en meng ik me op zaterdag in de massa, dompel me in het dertien-in-een-dozijn deuntje, schreeuwerig muzikaal behang, vang een glimp op van schaars geklede vrouwen in muziekclips zonder klank, strompel me een weg naar het pashokje en dan naar de kassa als een braaf schaapje, maar ik kan het niet verbergen.

Ik ben een mislukkeling in suburbia: 28, geen man, geen kinderen,... Op zaterdagavond doe ik geen ommetje langs het water, met de kinderen, met de hond, niks leuk gezinnetje,...Straks in de zetel voor de buis, vrouwlief reikt manlief een pintje aan. Kinderen naar bed en straks na de weekendfilm gaan ze zelf onder de wol. Het verplichte nummertje, want het is zaterdag, of toch maar niet, want het was een lastige week...

Nee, geen leuk gezinnetje voor mij... Het is zaterdagavond, ik kom ze tegen onderweg naar de bruine kroeg aan het water. Ik betaal zelf wel voor mijn pint, vertel me een verhaal, als je dat wil, maar bespaar me je commentaar.

You Might Also Like

2 reacties

  1. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen