Blog: wie, wat, wanneer, hoe, waarom,…

Een blog beginnen is simpel, volhouden is een ander paar mouwen. Meer dan eens krijg je de reactie: waarom, en dan vooral, waarom mensen lat...

Een blog beginnen is simpel, volhouden is een ander paar mouwen. Meer dan eens krijg je de reactie: waarom, en dan vooral, waarom mensen laten meekijken in je leven?

Blijkbaar is het tegenwoordig een "hot" item in de blogosfeer, ik was me er niet zo van bewust dankzij een paar dagen internetloos :-), maar natuurlijk denk je er wel eens bij aan wanneer je vragen als bovenstaande voorgeschoteld krijgt. Eigenlijk kan ik me het best terugvinden in de redenen die Keryma aanhaalt. En waarschijnlijk speelt het ook wel een beetje mee dat zovelen er eentje hebben, zoals Beau opmerkt: meeloperij of eerder als iedereen dat heeft, kan het toch niet zo moeilijk zijn?

Onder mijn bed staat een grote doos brieven en ik weet dat er hier en daar in een kast ook kleinere exemplaren terug te vinden zijn met krabbels op om het even wat en andere aandenkentjes (plastieken rode roosjes bijvoorbeeld). Ik ben er ook zeker van dat bepaalde vakken uit het middelbaar meer conversaties tussen mijn buur en mezelf bevatten dan notities. Ik denk dan spontaan aan de lessen fysica in het vijfde middelbaar van onze klastitularis, een man met veel geduld en begrip. Heel het jaar hebben we op de eerste rij naast de deur gezeten en de enige manier van communiceren was een cursusblok. Om het compleet te maken, gebeurde het dan wel eens dat een derde of vierde het gesprek overnam en commentaar begon te leveren in de marge. Ik denk dat die dingen ondertussen compleet onleesbaar geworden zijn. Heel wat verwijzingen naar personen zijn tegenwoordig compleet achterhaald. En allerlei droedels, maar dat was dan vooral in lessen waar mijn buur iets minder "talkative" was. Ik zou eens in die dozen kunnen rondneuzen om wat in te scannen maar ze zijn lang niet van dit niveau. Mijn karikaturen van de leerkrachten is door een vergetelheid van mijn kant in het lokaal blijven liggen en van daaruit naar de koffiekamer van de leerkrachten gehuppeld.

Naast de krabbels tijdens de lessen zijn er ook de brieven of kaartjes uit de kotperiode en al eerder op het internaat, en natuurlijk niet te vergeten de mails die de handgeschreven exemplaren langzaam zijn gaan vervangen. Een aantal daarvan zijn ook mooi opgeborgen, andere zijn door omstandigheden spijtig genoeg verloren. Technische problemen maar ook woede-uitbarstingen en andere heftige emotionele reacties.

Als ik het goed voorheb "vier" ik deze week ergens de vierde maand van deze blog en ik kan gerust stellen dat ik zelf nog niet echt vervelende situaties heb meegemaakt. De comments blijven op een paar uitzonderingen na meestal maagdelijk wit. Maar de reacties komen ook wel anders op hun bestemming... Natuurlijk heb ik er zo wel een idee van wie er meeleest: een paar mensen uit het middelbaar, een paar van de unief, wat collega's, wat onbekenden,... Soms vraag je je af hoe ze hier terecht komen met bizarre zoekwoorden als "blote madammen". Het geeft je wel te denken. Ik lees zelf wel een aantal blogs en via mijn commentaar of via hun statistiekmachientjes komen die ook wel eens hier terecht.

Al bij al kun je dus wel zeggen dat er weinig veranderd is met vroeger. Ik geef mijn mening over een paar dingetjes die mij overkomen. Naam en toenaam hou ik meestal voor de papieren versie indien ik daar de behoefte aan heb. En vooral, dit blog-dingetje vervangt mijn "normale" communicatie niet, het is eerder een extraatje.

Ik heb absoluut geen zin om er een agenda van te maken. Ja, ik ben zaterdag naar die test van Vacature geweest en ben ondertussen ook ingeschreven voor de Beweegmobiel, echt indrukwekkend voor een "sportieveling" als mezelf. En ik geef mijn mening over dingen die ik leuk of minder leuk vind. Zo kan ik jullie vertellen dat ik zondagavond dankzij gentblogt naar een tof jazz-optreden
ben geweest, een beetje in afwachting van de cd-collectie van bij de krant die ik pas vanaf woensdag mag afhalen. Ik ben natuurlijk maar een leek maar ik vond dat de muzikanten goed op elkaar ingespeeld waren, soms hadden ze zelfs iets weg van een komisch duo. In ieder geval, het smaakt naar meer... Ook de Opatuur heeft me heel aangenaam verbaasd, misschien heb ik eindelijk in Gent een café gevonden dat een beetje de sfeer benadert als deze in de bruine kroeg aan het water in Hometown. Investigation to be continued. Tussen haakjes: voor de mensen die Nick Hornby gaan lezen na mijn vorig positief commentaar, moet ik zeggen dat ik een beetje teleurgesteld was bij het einde.

Natuurlijk had ik ook geen zin in commentaar op allerlei technische snufjes, gewoon omdat massa's anderen dat al doen en vooral omdat ze dat stukken beter doen dan mezelf en ik hen heel dankbaar ben voor de "begrijpbare" infor die ik op hun blog wel eens terugvind.

Af en toe fantaseer ik me een verhaaltje bij mensen die ik bezig zie, zoals de vorige post, en die me blijven achtervolgen. Zo zullen er ongetwijfeld nog wel volgen, inspiratie genoeg, het is voldoende om eens rond je te kijken. In dat geval kun je je natuurlijk afvragen waar de grens ligt tussen fantasie en werkelijkheid. Maar eigenlijk kun je die vraag altijd stellen. Mensen passen gebeurtenissen in de loop der tijd aan zodat ze passen in een ruimer geheel. Gebeurtenis A heeft gebeurtenis B veroorzaakt, en zo wordt gebeurtenis C ook een stuk begrijpelijker. En dan heb ik het nog maar enkel over mijn eigen visie. Mijn gesprekspartner heeft misschien iets anders begrepen of bedoelde iets ander...

You Might Also Like

1 reacties

  1. aha inschrijving in de beweegmobiel, ben alvast benieuwd je ervaringen te lezen.. direct moet je naast bloggen ook nog beginnen lopen (zoals zo veel bloggers plegen te doen ;-))

    BeantwoordenVerwijderen