I don't like mondays...

Maandagmorgen, zeker niet mijn favoriete moment van de week, en al helemaal niet als ik een dag vol vergaderingen in het vooruitzicht heb. M...

Maandagmorgen, zeker niet mijn favoriete moment van de week, en al helemaal niet als ik een dag vol vergaderingen in het vooruitzicht heb. Maar er zijn ook lichtpuntjes. Op de tonen van hemelse muziek ben ik gisteren in slaap gewiegd in de armen van mijn liefste. Wakker worden wordt er alleen een grotere marteling op, nog een laatste keer tegen elkaar aanvlijen, een eerste kus, een tweede,… Geen overactieve Wim uit de radiowekker, maar een iets ingetogener stem. Het duurt eventjes voor ik ze herken, maar hier kan ik wel aan wennen. De muziek zou hetzelfde blijven en valt deze morgen alvast mee. Even hard zijn, kleerkast opentrekken en dan richting douche strompelen. Tear drops on the dance floor…. Womack&Womack op de andere zender in de badkamer, nog iets eten, koffie, thermosje vullen (ik word een echte ambtenaar), dan toch maar een allerlaatste kus en dan richting spoor 10. Eigenlijk al iets te laat, maar ik vertik het om een sprintje in te zetten, zoals steeds. Terecht, zo blijkt als ik het bord in het station zie, vijf minuten vertraging. Ideaal, nog efkes de gratis krant meepikken en dan verder de tunnel door. Op spoor 10 kondigt de stem al 10 minuten vertraging aan. Het bord houdt het op 8 minuten. Dilemma: veranderen van spoor en de trein naar de luchthaven nemen of toch maar wachten op die richting Schaarbeek? Het is gokken, welke trein vertrekt eerst? Anderzijds wat heeft het voor zin? Sowieso ben ik te laat, dus blijf ik rustig op spoor 10, zie ik de andere trein vertrekken wanneer de onze aankomt. In Brussel haal ik mijn bewijsje: 20 minuten vertraging. Dan maar richting bureau, thermosje legen, briefje invullen en dan richting vergadering buitenshuis, nog een briefje, nog een handtekening van mijn diensthoofd. De papiermolen blijft draaien…

You Might Also Like

0 reacties