Bepeinzingen op zondag

Een rustige zondag ligt in het vooruitzicht met vanavond een gratis concert . Ik profiteer van de tijd die me rest om eens wat op te ruimen....

Een rustige zondag ligt in het vooruitzicht met vanavond een gratis concert. Ik profiteer van de tijd die me rest om eens wat op te ruimen. Sinds internet zich in mijn woonkamer installeerde, zijn huishoudelijke taken wat minder dringend geworden. Het is natuurlijk ook druk geweest. Op het werk was (en is) het alle hens aan dek voor een ware revolutie op gebied van statistieken, en daarenboven mijn Europese werkgroep,… Wees gerust, mijn afwas staat hier niet al weken te verkommeren, zo ver heb ik het niet laten komen, maar overal in de woonkamer/keuken vind ik stapeltjes papier die roepen om gesorteerd te worden, kranten van toen ik in Wenen was, tijdschriften, rekeningen, reclame,… Dit wordt mijn hoofdbezigheid deze namiddag en misschien ook een beetje strijken. Gelukkig is er WK, veldrijden, kan ik zonder schuldgevoel kijken terwijl ik toch iets nuttigs doe. Mijn ma zou het ongetwijfeld verschrikkelijk vinden, maar he, ik ben één van die “nieuwe” vrouwen die deze week in zowat alle kranten stonden. Jong met een voltijdse job en aangezien we al beseft hebben, dat de “nieuwe” man niet bestaat, doen we zelf maar wat minder in het huishouden, of doen alsof. We strijken enkel kragen en manchetten, naar het schijnt. Zelf heb ik relatief weinig bloezen (en geen man met hemden, niet in huis noch elders) en soms vis ik mijn t-shirt en jeans ’s morgens gewoon uit de pas gewassen stapel. Maar morgen zal dat dus niet nodig zijn, dankzij het WK … Het is natuurlijk zo dat ik ook liever gestreken kleren aantrek, geen stapeltjes papieren tegenkom, thuiskom na het werk en iets eetbaars in de koelkast vind,… Maar het is niet het belangrijkste in mijn leven. Ik probeer mijn weekends zo te organiseren dat mijn koelkast de eerste werkdagen overleeft, de stapeltjes tot een aanvaarbaar aantal en hoogte gereduceerd worden,… zonder er al mijn vrije tijd aan te besteden.

In de weekendeditie van mijn krant leerde ik dat ik sinds een maand of vijf tot een belangrijke doelgroep van de marketingjongens behoor, de alleenstaanden. We komen niet echt voor in de reclame maar we geven meer geld uit dan koppels en doen dit ook een stuk impulsiever (ah, ja? nog niks van gemerkt). Maar natuurlijk, je hebt alleenstaande en alleenstaande (het woord alleen al). Ik behoor tot de groep van ‘doelgerichte zwoegers’. We, want we zijn met nogal veel (16% in Groot-Brittannië), zijn tussen de 25 en 34 jaar oud en we vinden een succesvolle carrière belangrijker dan een huwelijk. Robbie Williams, Kate Moss en een zekere David Walliams zijn de beroemdste symbolen. 36% woont alleen (zou die andere % bij mama en papa wonen?), 83% is nooit getrouwd. Vrienden zijn belangrijk en we lezen graag tijdschriften. Onze favoriete merken zouden Nivea, Diesel en Apple zijn. 7% doet aan internet-dating en 3% heeft wel eens aan speed-dating gedaan (neen, dit is geen motivatie om het eens te proberen). Maar volgens de onderzoekers zijn we niet op zoek naar een partner maar naar sex.
Wel, dat is nu eens een etiket waar ik me niet goed bij voel, ik voel me misschien nog niet klaar voor een nieuwe relatie, maar “op zoek naar sex”? Ik heb eerder de indruk dat het dat is wat ik vind in plaats van wat ik zoek, maar dat is een ander verhaal.

You Might Also Like

0 reacties