"Allez, dat zou je ook niet zeggen..." Het is zo wat de meest typische reactie op mijn accent. Ik weet ook niet van waar het komt, maar ik kan weldegelijk nog perfect in mijn dialect praten en doe het ook nog geregeld met mijn familie of terloops met vrienden. Zelfs in een werkcontext durf ik er al eens een woord tussen zwieren als ik op werkbezoek ofzo ga. 

Mijn date vertelde over de goede recente plaat van Flip Kowlier en ik besefte dat ik die ook gekocht had, maar eigenlijk nog niet goed kende. Ik ontdekte een parel op September, bijna het mooiste nummer dat ik ken van Flip Kowlier. Toen ik zijn naam zag passeren bij de voorstelling van Zebrawoods kocht ik een ticket, half in de hoop die man daar ook te treffen, maar vooral ook omwille van alle mooie Zebrawoods-herinneringen. 

De man wist het allemaal nog niet goed of hij er zou geraken en een tweede date lijkt moeilijk. Maar ik had een leuke avond. Tot mijn vreugde opende Kowlier zijn set ook met mijn favoriete nummer uit de laatste plaat, om nadien een heerlijk zomerse festivalsfeer op te roepen met alle meezingers. En ja, ik zing die allemaal mee en weet ook wat hij bedoelt, de mooiste liefdesliedjes worden in mijn taal gezongen. 

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/OILeFWimGJw" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen></iframe>